μαζεύτηκαν οι δικαστές τις προσδοκίες να δικάσουν.
Έβαλαν φωτιά στις αναμνήσεις και στο παρελθόν
και έσυραν τους ονειροπόλους στα κάτεργα της μετάνοιας.
Αόρατες οι αλυσίδες των ανθρώπων,
άλλες από αγάπη και άλλες από όνειρα
τρίζουν την ώρα που τα μάτια κλείνουν
και απ’ τα δεσμά τους δύσκολα κανείς ξεφεύγει.
Ανοίγουν τα παράθυρα διάπλατα!
Μπροστά κυλά μ’ ορμή το αίμα των αθώων.
Εύθραυστες οι παιδικές ψυχές γίνονται θρύψαλα
και κάθε πρόθεση βουλιάζει στον βάλτο της αμαρτίας.
Τα μεθυσμένα άλογα της φαντασίας
καλπάζουν για εκεί που η λαχτάρα ξεψυχά.
Πρόθυμοι κομπάρσοι εκφωνούν επικήδειους αξιοπρέπειας
Στάχτη γίνονται οι ελπίδες που πέθαναν πριν καν να γεννηθούν!
Ο χρόνος έστησε προσεκτικά παγίδες
σ’ ό,τι οι θνητοί θεωρούν ‘αξίες’.
Κάτω από το φως του φεγγαριού θυσιάστηκαν οι υποσχέσεις
και τα όνειρα της νιότης χειρόγραφα ξεχασμένα σ’ένα παλιό συρτάρι.
Στην Κόλαση ο χρόνος κυλά νωχελικά.
Ρολόγια δεν υπάρχουν τις ώρες να μετρούν
και οι βασανισμένοι δεν έχουν πια δικαίωμα
τις αμαρτίες να ξεπλύνουν στον αγιασμό της λησμονιάς.
Γιούλη Μποϊντά – Ιούνιος 2020
Φωτογραφία από το Pinterest (GiulianBekor.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου