Πίνακας - Rita Kirkman
Σου έχω πει πολλές ομορφιές
ο χρόνος έχει.
Σα πέρασε η Άνοιξη ως άσκαστο μπουμπούκι
εκεί μπροστά το Καλοκαίρι περιμένει.
Οι υποσχέσεις των λουλουδιών
καρποί γινήκαν.
Λυγούν τα στάχυα και πέφτουν στη γης
για να μας θρέψουν.
Κι ύστερα ωχρές καλαμιές πέρα ως πέρα
στους κάμπους σαν απλωθούν
καλέσματα θα στείλουν για να τρέξεις...
Σε κόκκινες ανατολές και πορτοκαλένια δειλινά
να φτάσεις....
Θα γαληνέψουν τα νερά οι θάλασσες
πλάι τους ώρες να καθίσεις.
Και φεύγοντας απ` το παρόν σιωπηλός
το χρόνο θάχεις να μελετήσεις...
Τα γλαροπούλια χαμηλά πως θα πετούν.
Πως το πυκνό γαλάζιο θάλασσας κι ουρανού
τη σκέψη καθαρίζει
και την αφήνει αγνή ως παιδική!
Τις ευλογημένες Κυριακές -- γυαλιστερές και κείνες --
απολείτουργα στην άκρη της αυλής
κάτω από κρουστή σκιά θε να καθίσεις.
Με φίλο συντροφιά ή και μονάχος
τζιτζίκια θα σου τραγουδήσουν!
Κι όταν τ`απόγειο της νυχτιάς
το τόπο θα δροσέψει...
Από κάθε μικρή συστάδα των γρύλων
το διαπεραστικό γρι - γρι θα ξεπηδήσει.
Μια στάλα να σηκώσεις το κεφάλι
τ`ολόγιομο φεγγάρι θε να δεις.
Πως τις σκιές των λουλουδιών
στους τοίχους ακουμπάει.
Ά, μη τις προσπεράσεις.
~ Ξανθή Κούτρα ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου