ΑΝΝΑ ΝΤΑΛΗ "Μωβ νούφαρα"

Νούφαρα, Κλωντ Μονέ 

Τα αξόδευτα στο σεντούκι της προσμονής αγκαλιασμένα
Αστέρια που δεν ξημέρωσαν ανατολές
Πρόβες, χωρίς πρεμιέρα
Κι εσύ, ξέρεις.
Ξοδεύαμε πόθους και πάθη·
αναλώσαμε ανάσες στην πεζότητα,
ετούτου του κόσμου
- Δεν απολαύσαμε την μελωδία, των εγχόρδων
όταν συνόδευαν τον ρυθμό των τυμπάνων
Ξεχάσαμε πως μια συμφωνία του Μπετόβεν
μπορεί να ηρεμήσει το μυαλό
- Δεν γεμίσαμε με μικρές λέξεις εκείνη
την λευκή σελίδα
Ξεχάσαμε πως ένα ποίημα του Καβάφη
μπορεί την ψυχή μας να γλυκάνει
- Δεν ζωγραφίσαμε το ουράνιο τόξο
Ξεχάσαμε πως τα νούφαρα του Μονέ
γεμίζουν με εκείνο το γαλάζιο μώβ της θάλασσας, τα μάτια μας
Μόνο τρέχαμε ...
Καταλήξαμε σκιές του εαυτού μας με ζωγραφισμένα, κόκκινα χαμόγελα
Το ξέρεις!
Η φιλία δεν δίνεται με αντιπαροχή
Το έμαθες.
φιλιά ξοδεμένα σε κλειδωμένα όνειρα ·η αγάπη.
- Δεν είχες.

Βάρκα χωρίς πανιά, εσύ, με επιβάτη το σεντούκι εκείνο.
Η Ιθάκη μας; μια Ατλαντίδα
εντός σου, εντός μου!

... Ισως το ταξίδι την ψυχή ξυπνήσει,,, ίσως

...a.n.