Φωτογραφία από το Pinterest - Yossi Kotler art
γιατί τα παραμύθια σωπαίνουν δίχως καν ν' ακουστούν?
Εικόνες σπάνιες, γλυκές και ονειρεμένες
κουρνιάζουν μες στη μνήμη, στο χθες παραδομένες.
Βαθύς ο αναστεναγμός που βγαίνει απ' την ψυχή σου
και πάντοτε θυμάσαι την ξέγνοιαστη ζωή σου.
Πρόσωπα αγαπημένα, κάποια ζουν, άλλα χαμένα καιρό
συμβάντα, ιστορίες, γεγονότα και εγώ ρωτώ:
"Πως να ξεχάσεις τα όμορφα που πέρασαν χρόνια"?
"Γιατί στον κόσμο τίποτα δεν διαρκεί αιώνια"?
Κανείς μας δεν γνωρίζει το μέλλον που μοιάζει σκοτεινό
το δάκρυ αργοκυλάει διάφανο, λαμπερό....
Λυπάμαι για τα χρόνια που 'γιναν παρελθόν
για αυτά που θα 'θελα να ήταν ακόμη στο παρόν.
Μακάρι να μπορούσα να γύριζα τον χρόνο πίσω,
μακάρι να μπορούσα σαν τα παιδιά να ζήσω!
Γιούλη Μποϊντά - 18-5-1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου