ΝΙΚΟΣ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗΣ "ΒΕΡΓΑ"

Μαύρο λεφούσι πλάκωσε
ορδές οι αραπάδες
και ο Μπραΐμης θέλησε
τη Μάνη να πατήσει.

Κι ένα πουλάκι κελαϊδεί
Και του πασά του κρένει:
«Πασά δεν είναι βράχοι τούτοι εδώ
δεν είναι ξερολίθια!
Είναι ψυχές που αντιβοούν
ψυχές αντρειωμένες,
δεν λογαριάζουν την Τουρκιά
μήτε και τα κανόνια»!

«Είμαι ο Μπραΐμης ο τρανός,
κανέναν δε φοβάμαι
ούτε τους βράχους, τα βουνά,
ούτε και τους Μανιάτες»!

Είκοσι δυο του Θεριστή
αχολογούν τα όρη
σαν τα φουσάτα όρμησαν
τη Μάνη να πατήσουν!
Μα βρήκαν εμπρός τους ήρωες,
ημίθεους πατριώτες,
που στάθηκαν ατρόμητοι
για τη γλυκιά πατρίδα!

Τα γιαταγάνια αστράψανε
βροντούν τα καριοφίλια,
στρώσεις νεκροί οι Αιγύπτιοι
στρώσεις οι πληγωμένοι
και ο Μπραΐμης ο τρανός
τη Μάνη δεν πατάει!

Τώρα τα μαυρογέρακα
τους βράχους αφεντεύουν
και τους νεκρούς Αγαρηνούς
θωρούν απ’ τα ουράνια,
των Μανιατών την ανδρειά
υμνούν, την περηφάνεια!

Δόξα τιμή απέραντη
στης Μάνης τους λεβέντες,
που πρώτοι εκείνοι αρχίσανε
τον πόλεμο στους Τούρκους
και πάλι τώρα στα στερνά
τους πήραν το κατόπι…

Να είχα φτερούγες μιαν αυγή
κι ένα φλογάτο δείλι,
και να πετώ στον ουρανό
τη Μάνη ν’ αγναντέψω.
Να δω ρουμάνια και βουνά
να δω και τα χωρία!
Τη δόξα την αείχρονη
των Μανιατών να υμνήσω,
που τη ζωή τους έδωσαν
για την ελευθερία!

Νίκος Ταβουλάρης