ΛΙΛΗ ΔΑΦΕΡΕΡΑ - ΒΑΣΙΛΑΚΗ "Ροές ψυχής"

Λιλή Δαφερέρα - Βασιλάκη : Ροές ψυχής
Εκδόσεις : Αγγελάκη
Ημ. Έκδοσης : 2020

Είδος : Ποιητική Συλλογή
Βιβλιοδεσία : Χαρτόδετο
Διαστάσεις : 24x17cm
Αρθμός Σελίδων : 136
ISBN : 978-960-616-141-4

Οπισθόφυλλο 

Στον αχό της μοναξιάς

Ίσκιος στον ίσκιο της σιωπής, στα χνάρια της βαδίζω
και στον αχό της μοναξιάς τις ώρες ταλανίζω...
Άλαλες μέσα μου φωνές λιγούν απελπισμένες,
στον άξενο βουλιάξανε βυθό μαραζωμένες...

Πώς να σ' αντέξω μοναξιά, τί ρήτρα μου ορίζεις;
Μες στο δικό σου αργαλειό εσύ μ' ορθολογίζεις...
Πώς να σταθμίσω τις στιγμές, τί χρώμα να τους δώσω;
Μόνο το γκρίζο μου 'δωσες για φόντο να χρεώσω...

Μες στο κατώφλι της ψυχής τ' αδιέξοδο με δέρνει,
μέχρι στο χείλος του χαμού στην άβυσσο με σέρνει...
Μες στο κρυφό σχολειό του νου ζητώ μιαν οπτασία,
όνειρα χτίζω από ιστούς και φτιάχνω ανταρσία...

Μα είσαι 'δω ολόφαντη, μ' ωχρή κλωστή πλεγμένη,
ξερό χαμόκλαδο κι εγώ ριγώ παροπλισμένη.
Σαν με κοιτούν τα μάτια σου, σε άλλον κόσμο πάω,
στα χνώτα μέσα της σιγής τις λύπες αλυχτάω...

Πώς να σε διώξω μοναξιά, τί τάματα να κάνω;
Πώς να μερέψω τις στιγμές, με βότανα να γειάνω;
Είμαι 'νας μάρτυς, μια σκιά, της θλίψης ορντινάτσα,
ένα βιολί χωρίς χορδές με την ψυχή μου φάλτσα...

Ποιήματα Συλλογής 

i.Μονάχα εσύ.... Μέσα στ ατέρμονα της πλήξης, τα έκρυθμα βράδια, το φως σου γυρεύω να σβήσει, χαρακιές και σημάδια. Η ματιά σου μπορεί να νικήσει της ψυχής μου το ψύχος, να γκρεμίσει της θλίψης το απροσπέλαστο τείχος... Σαν αλήτης τριγυρνώ, στων ματιών σου τους δρόμους Κι αποκούμπι ζητώ στης καρδιάς σου τους ώμους... Λαβωμένες οι θύμισες προσπαθούν να πετάξουν, Του χαμένου ονείρου τους τη φτερούγα ν αδράξουν... Μονάχα εσύ το μπορείς, να μου δώσεις πνοή, να γλυκάνεις την τραχιά της ψυχής μου υφή. Σιμά μου γείρε, ψυχή μου, ν αλλάξεις την ρότα, να γίνεις της χαράς μου τ αδράχτι σαν πρώτα... Τα δυο σου τα μάτια, ουρανοί καθαροί να φωτίζουν, ως στα μύχια της ψυχής τις σκιές να σκορπίζουν! Θα γίνονται λόγχες, είχες πει, ν αφανίζουν σκοτάδια, να σβήνουν με με μιας της κάθε πίκρας τα χνάρια... Στις ίριδες ψάχνω, μες το βλέμμα οικεία λημέρια, ν αναστήσουν τη φλόγα που κρατούσες στα χέρια.... Να σβήσεις της μοναξιάς μου τα ανοίκεια χνώτα, το γέλιο να φυτέψεις στης καρδιάς μου την πόρτα! Σε προσμένω να ακούσω της φωνής σου τον ήχο να κεντήσω τραγούδι, της χαράς εύθυμο στίχο! Μην σταθμεύεις σε λάθος, της πλάνης, ξένα λιμάνια, στο ρείθρο τ ασίγαστου πόθου μου να κάνεις σεργιάνια! Λιλή Βασιλάκη 18/5/2017 Συλλογή "ροές ψυχής"
❁ ❁ ❁ ❁ ii. Στο πλαίσιο μιας αυταπάτης Μέσα στο πλαίσιο μιας αυταπάτης, εγώ κι εσύ μιας πλάνης κράχτης... Ζώσαμε κάστρο με μιαν ελπίδα, ζητώντας γη και νια πατρίδα για να φωλιάσουμε τα όνειρα μας, ρίζες, δενδριά μες στην καρδιά μας... Ετσι δοθήκαμε αλλοπαρμένοι, σε μιαν ουτοπία παραδομένοι! Πέρασε η μέρα κι ήλθε το βράδυ, γράφοντας λάθος το κάθε χάδι... Γίναμε μιας σπίθας άφτρα, νύχτα δίχως φεγγάρι κι άστρα... Φύσημα ενός αέρα, σκόνη, τέλια και θλίψη, απεγνωσμένοι... Δεν στέργει καμιά πατρίδα, νόθα και ψεύτρα η κάθε ελπίδα... Γίναμε στίγμα σε μια στιγμή, μιας αστραπής η παρακμή... Πέρασμα, λήθη μιας εποχής, σαν τον ατμό μιας μηχανής... Μια γκρι κορνίζα και παρελθόν, δυο συννεφιές μες στο παρόν... Δυο παλ ανταύγες στον ουρανό, που μόλις σβήσαν το δειλινό... Έτσι απλά, σαν προσπερνά θρόισμα ανέμου στα υστερνά... Πόση θλίψη δρέπει η καρδιά, σαν περπατά η μοναξιά... Λιλή Βασιλάκη 23/10/2018
❁ ❁ ❁ ❁
iii. Χωρίς Δυο δέντρα, χωρίς ανθούς και φύλλα, μες στην αλέα της σιωπής ριζώσαμε... Δυο χρήστες της αγάπης αφανείς, χωρίς ειρμό τη σκέψη ζώσαμε... Χωρίς ψυχή και σώμα να μιλάνε, χωρίς το χέρι στο διάβα να κρατάνε... Δυο σκιές στο χάρτη του χρόνου πορευθήκαμε, χωρίς φειδώ στο μαύρο τούνελ του χαθήκαμε... Δυο κύμβαλα ξεκούρδιστα, χωρίς τον ήχο της αγάπης κράξαμε και τα φτερά που πριν μας ύψωναν, τώρα τις πτήσεις στη λεία του κενού αράξαμε... Πως χάθηκε το γέλιο μας στη στράτα του απείρου κι έγινε καθέλκυση στο σκάφος του ονείρου... Πώς χάθηκε το όνειρο, αυτό που σαν κοινή πορεία ονειρευτήκαμε και τώρα στο μένος της ανίας σαν χάρτινοι πνιγήκαμε... Χάθηκαν οι στιγμές μας αύτανδρες στου ωκεανού τη χάβρα κι όλα γινήκαν κουρνιαχτός και ντύθηκαν στα μαύρα... Στων Λωτοφάγων το νησί, τα "μη" και "διότι" καρπούς της λήθης του χορτάσαμε. Λέξεις χαράς, ζωής και σ' αγαπώ τα θάψαμε, αφού μέσα στης σήψης τον κουβά σαν άχρηστα αδειάσαμε... Τα STOP, η καρδιά, να ξέρεις, τα μισεί και τους φραγμούς των "πρέπει", στο χάος της αφάνειας σαν δυο σκιές μας ρέπει... 30 Οκτώβρη 2019

❁ ❁ ❁ ❁

iv. Παρά θιν αλός" Θάρρεψα... Θάρεψα, πως μπόραγα να έμπω στην καρδιά σου, ν' αφουγκραστώ της σκέψης σου τις ρήσεις, να γίνω κύμα, τραγούδι, άνεμος στη ματιά σου... Να γίνω κόκκος στην αμμουδιά της ζωής σου. Γελάστηκα! Μυστήρια κι ανεξιχνίαστη, ακαρποφόρητη η ψυχή σου... Άραγε, αφουγκράζεται των τραγουδιών τους ήχους, που αδιαλείπτως αφήνουν οι ορδές της αγάπης μου; Μα, γιατί αναρωτιέμαι; Νεκρά κοχύλια καταφθάνουν στις απόκρημνες παρυφές της. Κατακερματίζονται από βράχια πλήρους αδιαφορίας... Επιφανειακά χρυσίζει, μα ο πυρήνας της άκαμπτος! Αδιάφορος κι αδιάφθορος στις επικλήσεις που στέλνουν ανελλιπώς τα κύματα της θάλλουσας ζωής... Γράμμα ερμητικά κλειστό, δηλώνει η ύπαρξή σου... Έρμη στην αμμουδιά, πλέει στο πέλαγος της ανυπαρξίας! "παρά θιν αλός" διαβρωμένος βράχος η καρδιά σου... Λιλή Βασιλάκη "ροές ψυχής" 7/11/2016 ❁ ❁ ❁ ❁
v. Στη λήθη του απείρου Για άλλη μια φορά, φυγή σου η Σιωπή... Αχό κι οχλοβοή και ταραχή στο νου μου φέρνεις, καθώς κυλάει ωμά η σιγή, σπασμωδικά, στις ράγες της ψυχής μου... Στο ξέφαντο μιας άχρωμης αυγής, το στίγμα σου σαν έκρηξη αφήκες, χωρίς να έχεις λόγο επαγωγής, αναίτια και αφελώς μου "βγήκες"! Ηλθες βουή, σαν κεραυνός, στο διάβα μου, ολκής ορδή στ' ανήλια βήματά μου, άνοιξες μνήμες και φλέβες ποταμών, εγείροντας στίφη και ρίγη στεναγμών, στα ρείθρα των πλάνων όνειρών μου... Πώς, έτσι, ατελώς, ριμάζεις το ναό μου! Μην βάνεις ρήτρα προσμονής στο γείσο του ονείρου... Έγινα τέλμα λησμονιάς στη λήθη του απείρου ... Γιατί 'σαι άνεμος, βροχή, αρρώστια, καταιγίδα, εν' άστρο εισ' απόμακρο, στο χάος μου ρυτίδα... Ω, τι κι αν πάντα σένα καρτερώ αυγή μετά το δείλι, να' ρθεις φανός να διακονείς την απαρχή στα χείλη ... Λιλή Βασιλάκη 26/3/2020

Bιογραφικά στοιχεία

Η Λιλή Δαφερέρα - Βασιλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη Σύρου. Σήμερα ζει στη Νάξο με την οικογένειά της. 

Εργάσθηκε στο Δημόσιο, σε Μύκονο και Νάξο. Ασχολήθηκε με τον εθελοντισμό ως μέλος σε διάφορους τοπικούς συλλόγους, (σχολικούς και Ίδρυμα Στήριξης Κέντρου Υγείας Νοσοκομείου Νάξου),με ιδιαίτερη ευαισθησία στον τομέα της αιμοδοσίας, για τριάντα χρόνια. 

Η πεζογραφία, η ζωγραφική, η φωτογραφία και κυρίως η γραφή είναι οι αγαπημένες της ενασχολήσεις. 

Εχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές :

"Αναδύσεις " 

"Τα ίχνη του αδάμαστου λόγου" 

"Αέναες του νου διαδρομές" 

"Ροές ψυχής" 

Δύο πεζογραφήματα: 

"Ανώ" αναζητώντας ουρανό και 

"Ανώ" στη ροή του χρόνου. 

"Όταν η ζωή σου δίνει δώρα, απλώνεις τα χέρια και τα παίρνεις και τότε γεννιέται η ομορφιά της... Αυτήν την ομορφιά δεν θέλω να την κρατώ μόνο για μένα, θέλω να την μοιράζομαι... " 

Έτσι μας λέει χαρακτηριστικά και συνεχίζει για την Αγάπη με τα λόγια της Madre Teresa si Calcutta : 

" Μην αγαπάτε για την ομορφιά, γιατί μια μέρα θα χαθεί. Μην αγαπάτε από θαυμασμό, γιατί μια μέρα θα απογοητευτείτε. Αγαπάτε! Τελεία και παύλα. Γιατί ο χρόνος δεν μπορεί να ακυρώσει την αγάπη που δεν έχει ερμηνεία..."