ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΤΑΜΑΝΙΔΗΣ - ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΣΚΟΡΠΙΑ ΟΝΕΙΡΑ"

ΚΥΚΛΑΔΕΣ

Μικρό όμορφο νησί!
Σπαρμένο στο πέλαγος
να ειρωνεύεσαι με την ύπαρξή σου
την απεραντοσύνη της θάλασσας,
να παρακινείς με την ομορφιά σου
τους ποιητές να σε τραγουδήσουν!
Τα στενά δρομάκια,
τα σπίτια τ΄ άσπρα,
-πιότερο άσπρα από τους αφρούς των κυμάτων-
τόνα δίπλα στο άλλο,
με τα παραθυρόφυλλά τους ανοιγμένα πάντα
στον ήλιο
-τον νησιώτικο ήλιο-
με τις θύρες ανοιγμένες πάντα στο τραγούδι των πουλιών
Και εκεί στο λιμανάκι
οι βαρκούλες νύφες της θάλασσας
να αργοχορεύουν στο ρυθμό των κυμάτων.
Ο ήλιος που θα δύσει
πίσω από το βουνό σήμερα,
θάναι περήφανος που μπόρεσε
να θαυμάσει τούτη εδώ την αμολόγητη ομορφιά!

14.4.1980

ΘΑΘΕΛΑ

Θάθελα να μπορούσα
να αιχμαλωτίσω ολάκερη την άνοιξη
στα δυο μου χέρια.
Τα χρώματα των λουλουδιών,
τα κελαηδίσματα των πουλιών,
τις χαρούμενες φωνές των παιδιών
καθώς κινούν το πρωί για το σχολειό,
την πρωινή δροσιά
και την ομορφιά του απόβραδου.
Ολάκερη την άνοιξη
στα δυο μου χέρια
Να την κάνω στεφάνι
να την κρεμάσω στα μαλλιά σου.
Να μαζέψω τη δροσιά της θάλασσας
να ντύσω τα δυο σου χείλη!
Τις τριανταφυλλί ανταύγειες του δειλινού
πολύτιμο κολιέ να περάσω
στον όμορφο λαιμό σου!
Κι όμως δεν άνοιξα τα χέρια!
Θάθελα να μπορούσα να τραγουδήσω
με τα πουλιά,
να σου φωνάξω «ευχαριστώ»
Θάθελα να σου πω σ΄ αγαπώ
μα δεν άνοιξα το στόμα μου.

25.9.1980

Κάποιο καλοκαίρι
θαρθώ και θα πεθάνω
ανάμεσα στα κύματα
που θρέψαμε τα όνειρά μας,
ανάμεσα στα κοχύλια
που περπατήσαμε τις γιομάτες
από λαχτάρα νύχτες,
ανάμεσα στην άμμο
που ζέστανε τις ελπίδες μας
Τώρα αφουγκράζομαι την σιωπή
Κρύβω τα χέρια στη σκόνη
που σκέπασε τη σκέψη μου.
Ένα σημάδι στον ουρανό !
΄Ισως η μορφή σου!
Δεν χαμογελάει!
Εντάξει φίλε,
κάποτε θα την παίξουμε εκείνη
την παρτίδα σκάκι.
Μόνο που εγώ θα έχω τα κόκκινα πιόνια
Τα μαύρα δικά σου!
Το κόκκινο και το μαύρο
είναι η αρχή και το τέλος.
Ο θάνατος ανάμεσα
στα δυο χρώματα.
Το άσπρο δεν υπάρχει!

14.3.1982


Πίνακες : Sergey Sviridov