Είναι κι αυτή η ιδιοτέλεια, που γεννά η φιλαυτία
-πόσοι οι σπόροι του κακού στ' αλήθεια-
κι αντάμα με την αλλοτρίωση πορεύεται ,
για να σημάνει την απώλεια της ανθρωπιάς
που ολοφύρεται ,μάταια,
στο κατώφλι της συνείδησης !
Κι αν μπουσουλώντας μπήκαμε στο μονοπάτι της ζωής,
σαν ορθωθήκαμε, χάσαμε γρήγορα τον άνθρωπο
κι ανάμεσα στα σκοτάδια της σκλαβιάς,
επαίτες γίναμε της ελευθερίας,
καθώς την προσπεράσαμε αδιάφοροι ,
στη βιάση, που γεννά η φιλαυτία!
Δυστυχισμένοι,
αφήνουμε τ' αγκάθια της ντροπής να μας τρυπάνε ,
τώρα που χάσαμε γιορτές και σχόλες ,
παιδιά κι εγγόνια ,ήθη και έθιμα,
και την πατρίδα την ίδια, αγνώμονες,
την παραδίδουμε στους ξένους!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου