ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ & ΔΕΛΦΙΚΗ ΓΗ)

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Βρέχει, η νύχτα φτερουγίζει, το νερό διαβαίνει ξυπόλυτο μες τους μουσκεμένους δρόμους Ο άνεμος της θάλασσας κυνηγάει γύρω μου γλάρους. Η μοναξιά είναι κακή, όταν τη νιώθεις ανάμεσα σε άλλους. Είναι το λίγο που σου ‘δωσαν για πολύ. Ένδυμα βάλε στην ψυχή να της ταιριάζει, νιώσε μαθήματα να γίνονται τα λάθη. Η αμφισβήτηση κλονίζει νου και λογισμό, δεν δίνουμε αντικλείδι σ’ όλους, όταν ψάχνεις το απόλυτο, πρέπει ν’ απλώνεις το χέρι μη χάνεις και το ελάχιστο. Κανείς δεν μου ‘μαθε την αξία της στιγμής, έτσι ερμηνεύω τη ζωή αποτυπώνοντας τη στο χαρτί. Βάζω χρυσόσκονη σε όλα τα παλιά ανοίγοντας φτερά για άλλη αγκαλιά ! ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΓΑ

Από το βιβλίο "Θέμα Συνειδήσεως " 1979

ΔΕΛΦΙΚΗ ΓΗ

Εδώ στο λιόγερμα τ’ ονείρου, την αρχέγονη καταγωγή του λογισμού ασπάζομαι. Λευκοπερίστερο έστειλα με μήνυμα αγάπης, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη τ’ ουρανού, του σύμπαντος, της πλάσης, μήπως καταφέρει και μετρήσει τ’ άπειρο. Τα μάτια μου… Παράθυρα του ήλιου στις αρχέγονες ρούγες των νικητών την αύρα οσμίζονται, που τον Ιερό τόπο μυρώνει. Σ’ αυτές τις στράτες του πνεύματος αναριγώ. Της νίκης τον κότινο στην κόμη φορώ και στου ήλιου το μεσουράνημα… το καταθέτω στης αγάπης το βωμό. Κάθε που χαράζει το γόνυ κλίνω στην πορφύρα σου ήλιε μου, στο πανάρχαιο λυκαυγές όλων των χιλιετηρίδων. Συμπλέοντας με νότες αστροστόλιστες, το νάμα της φύσης κοινωνώ. Δακρύζει η Κασταλία πηγή… Τους κίονες αγγίζω, συγκίνηση απ’ το στάλαγμα νιώθω και τα χέρια στον ουρανό σου υψώνω Ελλάδα μου! ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Από το βιβλίο "Σεληνόφως 2000"