Καθώς κλείνει μια πόρτα
γιγαντώνεται το βασίλειο της απομόνωσης.
Στο έρημο παλάτι της αυταπάρνησης
στην εξορία του απόλυτου ανεκπλήρωτου έρωτα
εκείνο που
δεν διαφεύγει της προσοχής
είναι
το σιντριβάνι της ελπίδας
καθώς στερεύει στο χρόνο.
Δίχως το κελάρυσμά του
η ηχώ των σιωπηλών δακρύων
βασανίζει το νου.
Ποτέ άλλοτε
τα παγωμένα αισθήματα
δεν έκοβαν
τόσο αιχμηρά
δύο ψυχές!
Κρυστάλλινα δάκρυα
θρυμματίζονται στην κενή ψυχή
αποζητώντας
το έλεος
αυτό που καταποντίζεται
στην άσπλαχνη φυγή!
Τσαμάκη Βασιλική
Διάκριση στον 1ο Διαγωνισμό Ποίησης 2019
του συλλόγου Λόγου-Μουσικής-Τέχνης «ΛΙΝΟΣ»
Πολύ όμορφο, Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια 🎊
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για μια ακόμη φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!Ξεχωριστή γραφή με χαρακτήρα και σάρκα μιας σημαντικής μελλοντικής φυσιογνωμίας που θα μας συναρπάζει με τη γραφή της και να μας θυμίζει πως ο τόπος τούτος δεν θα σταματήσει ποτέ να γεννά μεγάλους ποιητές
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφος λόγος,συναίσθημα και ευαισθησία από μια άξια ποιήτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ! Καλοί μου φίλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ δυνατά λόγια που αγγίζουν την ψυχή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!!!
Ευχαριστώ!Να είστε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή