Joseph Christian Leyendecker - The Violinist And His Assistant
Το χειμώνα -μου'λεγες-
Η μοναξιά κρυώνει,
να την κρατάς ζεστή
γύρω απ'το τζάκι.
Ρίξε δυο κούτσουρα και μια ρίζα ελιά
Να κοκκινίζουν στα μάτια της οι ελπίδες.
Να χορεύουν οι σπίθες,
Στίγμα της εύθραυστο ίδιο
.της οπτασία της πέπλο.
Να τη σκουντάς να νιώθει πως την αφουγκράζεσαι
Μην τυχόν και ξεχαστεί στα ταξίδια που πήγαν στραβά.
Μην τυχόν και δεν τα ξαναπείτε.
Σε ξέρει...
Ξέρει να κρύβει τους λυγμούς
Στη δροσιά των δακρύων.
Δεν τη ξεγελάς..
Ζωγραφίζοντας κυκλάκια
Στο θολό ενός τζαμιού.
Ατενίζοντας δήθεν..
Το ηλιόπυρο της ερήμου.
Ήσυχα...να την ακουμπάς ήσυχα
πάνω στις συλλαβές..
Να σε κλειδώνει δική της
Αιώνια πρόζα ...
θρυμματισμένη ομορφιά
.Στα πεσμένα φύλλα
που στροβιλίζονται γύρω...
...Και γύρω της άνθρωποι -πολλοί!-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου