Δευτέρα Παρουσία, 1431 Φλωρεντία
Ο Φρα Αντζέλικο (Beato Angelico, 1395 - 18 Φεβρουαρίου 1455), κατά κόσμον Γκουίντο ντι Πιέτρο, ήταν Ιταλός δομινικανός μοναχός και ζωγράφος της Σχολής της Φλωρεντίας κατά την πρώιμη Αναγέννηση . Ήταν περισσότερο γνωστός στους συγχρόνους του ως «Αδελφός Τζοβάννι ντα Φιέζολε» (ιταλ. Fra Giovanni da Fiesole), ενώ ο Τζόρτζιο Βαζάρι τον αναφέρει ως «Φρα Τζοβάννι Αντζέλικο» (Fra Giovanni Angelico). Στην Ιταλία είναι γνωστός ως «il Beato Angelico» (beato = ευλογημένος).
Ο Φρα Αντζέλικο γεννήθηκε στην κοινότητα Βίκιο (Vicchio) κοντά στη Φλωρεντία. Για τους γονείς του δεν είναι τίποτε γνωστό. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Γκουίντο (Guido) ή Γκουιντολίνο (Guidolino). Πρώτη φορά αναφέρεται ως ζωγράφος το 1417 (υπό το όνομα Γκουίντο ντι Πιέτρο) ενώ αυτός και ο αδελφός του κατατάχθηκαν, το 1407, στη μονή του τάγματος των Δομινικανών στο Φιέζολε κοντά στη Φλωρεντία, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, εκλεγόμενος, το 1450, ηγούμενος της μονής. Για την εκπαίδευσή του ως ζωγράφου δεν γνωρίζουμε τίποτε. Πιθανότατα ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως εικονογράφος χειρογράφων. Πιθανολογείται, επίσης, ότι ο αδελφός Μπενεντέττο (Fra Benedetto), ο οποίος θεωρείτο ταλαντούχος εικονογράφος και μικρογράφος χειρογράφων της μονής, είναι αυτός που βοήθησε τον Αντζέλικο στη δημιουργία των νωπωγραφιών στη γυναικεία μονή του Σαν Μάρκο της Φλωρεντίας. Ο Μπενεντέττο ήταν ηγούμενος στη μονή του Αντζέλικο και απεβίωσε το 1448. Ο Αντζέλικο παρέμεινε επί ένα διάστημα στο Φολίνιο, απ' όπου είχε εύκολη πρόσβαση στην Ασσίζη και επηρεάστηκε πολύ από τις νωπογραφίες του Τζιότο και, εγκαταλείποντας πλέον τις εικονογραφήσεις θρησκευτικών χειρογράφων βιβλίων πέρασε στη ζωγραφική, ζωγραφίζοντας αποκλειστικά έργα με θρησκευτικό περιεχόμενο, στους οποίους απεικόνιζε τις μορφές με ένα περίεργο θρησκευτικό μυστικισμό.Η πεποίθησή του ήταν ότι η τέχνη ήταν μια έκφανση θρησκευτικής προσήλωσης.
Γύρω στο 1430 ο Αντζέλικο δέχεται νέα επίδραση στη ζωγραφική του από τα έργα γλυπτικής του Γκιμπέρτι. Αποτέλεσμα αυτών των επιδράσεων ήταν η εμφάνιση νέας μορφής ρεαλισμού και όγκου στις μορφές που απεικόνιζε, καθώς και γραμμικής προοπτικής.
Στη μονή του Σαν Μάρκο ο Αντζέλικο και οι βοηθοί του δημιούργησαν, κατά την περίοδο 1438 -1445, περίπου πενήντα νωπογραφίες, μερικές από αυτές σε κελιά μοναχών και προορίζονταν ως βοηθήματα στη θρησκευτική τους προσήλωση, έχοντας άψογη χρωματική ισορροπία, σωστή οικονομία στο σχεδιασμό και τη σύνθεση και απελευθέρωση από τον τόπο και το χρόνο.
Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του ο Αντζέλικο εργάστηκε στην Περούτζια και στο Ορβιέτο αλλά και στη Ρώμη, όπου δημιούργησε τις νωπογραφίες στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, ιδιωτικό παρεκκλήσιο του Πάπα Νικολάου V με σκηνές από τη ζωή των Αγίων Στεφάνου και Λαυρεντίου (1447-1450).
Ο Αντζέλικο αναμιγνύει στα έργα του το προγενέστερο γοτθικό στυλ με το επερχόμενο αναγεννησιακό. Όταν απεβίωσε ο Μαζάτσο (Masaccio) το 1428, ο Αντζέλικο υπήρξε ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που αντιλήφθηκαν το ανανεωτικό του νατουραλιστικό στυλ αλλά και την προοπτική που χρησιμοποιούσε και το έργο του επηρεάστηκε σαφώς από αυτόν. Η «Αποκαθήλωση» (1434) ήταν από τις πρώτες προσπάθειες των Ιταλών καλλιτεχνών να ενσωματώσουν αρμονικά μια ομάδα μορφών σε περιβάλλον φυσικό τοπίο.
Ο Αντζέλικο απεβίωσε στη Ρώμη το 1455, πιθανότατα ενώ ακόμη εργαζόταν στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Τάφηκε στον ιερό ναό Santa Maria sopra Minerva της πόλης. Το 1984 οσιοποιήθηκε από το Βατικανό και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄.
Γύρω στο 1430 ο Αντζέλικο δέχεται νέα επίδραση στη ζωγραφική του από τα έργα γλυπτικής του Γκιμπέρτι. Αποτέλεσμα αυτών των επιδράσεων ήταν η εμφάνιση νέας μορφής ρεαλισμού και όγκου στις μορφές που απεικόνιζε, καθώς και γραμμικής προοπτικής.
Στη μονή του Σαν Μάρκο ο Αντζέλικο και οι βοηθοί του δημιούργησαν, κατά την περίοδο 1438 -1445, περίπου πενήντα νωπογραφίες, μερικές από αυτές σε κελιά μοναχών και προορίζονταν ως βοηθήματα στη θρησκευτική τους προσήλωση, έχοντας άψογη χρωματική ισορροπία, σωστή οικονομία στο σχεδιασμό και τη σύνθεση και απελευθέρωση από τον τόπο και το χρόνο.
Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του ο Αντζέλικο εργάστηκε στην Περούτζια και στο Ορβιέτο αλλά και στη Ρώμη, όπου δημιούργησε τις νωπογραφίες στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, ιδιωτικό παρεκκλήσιο του Πάπα Νικολάου V με σκηνές από τη ζωή των Αγίων Στεφάνου και Λαυρεντίου (1447-1450).
Ο Αντζέλικο αναμιγνύει στα έργα του το προγενέστερο γοτθικό στυλ με το επερχόμενο αναγεννησιακό. Όταν απεβίωσε ο Μαζάτσο (Masaccio) το 1428, ο Αντζέλικο υπήρξε ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που αντιλήφθηκαν το ανανεωτικό του νατουραλιστικό στυλ αλλά και την προοπτική που χρησιμοποιούσε και το έργο του επηρεάστηκε σαφώς από αυτόν. Η «Αποκαθήλωση» (1434) ήταν από τις πρώτες προσπάθειες των Ιταλών καλλιτεχνών να ενσωματώσουν αρμονικά μια ομάδα μορφών σε περιβάλλον φυσικό τοπίο.
Ο Αντζέλικο απεβίωσε στη Ρώμη το 1455, πιθανότατα ενώ ακόμη εργαζόταν στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Τάφηκε στον ιερό ναό Santa Maria sopra Minerva της πόλης. Το 1984 οσιοποιήθηκε από το Βατικανό και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄.
Τρίπτυχο του Αγίου Πέτρου Μάρτυρα, 1429
Ευαγγελισμός της Κορτόνα, 1430 Κορτόνα
Ευαγγελισμός, 1433-1435
Ευαγγελισμός, 1440 ή μετά το 1450, νωπογραφία
Pala di Annalena, 1430
Η στέψη της Παρθένου, 1432
Η Στέψη της Παρθένου, 1435
Παναγία & Βρέφος
Θρήνος στο σκήνωμα του Αγίου Φραγκίσκου, 1429; 1440 ;
Deposition from the Cross
Ο Άγιος Λαυρέντιος χειροτονείται διάκονος από τον Σίξτο Β΄ , νωπογραφία, 1448, Ρώμη
Χριστός Στην Κατακόμβη
Η Σύλληψη Του Χριστού
Πειρασμός Με Χρυσό Του Αγίου Αντωνίου
Πειρασμοί Του Χριστού
Μη Μου 'Απτου
Η Παναγία Των Σκιών
Αποκεφαλισμός Κοσμά & Δαμιανού
Η Μεταμόρφωση Του Σωτήρος
Στο Όρος Των Ελαιών
Τέσσερεις Ευαγγελιστές
https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου