Maria Kant (Μαρία Καντωνίδου) Φωτο-Ποίηση

Υπέροχες φωτογραφίες της Maria Kant (Μαρία Καντωνίδου)  σχολιασμένες με τον δικό της μοναδικό λογοτεχνικό τρόπο .

" Μια σκάλα που την είπαν DNA "

Γι’ αυτό και στον ακάλυπτο δεμένη τη σκάλα την κρατάω. Με ζύγια και ένα χοντρό λουρί. Που έρπει, που ρέπει, που να ψεύδεται πρέπει, ένα ύψος το ίδιο, ένα βάθος το ίδιο, δέσ’ με, λοιπόν, τι περιμένεις, τάχατες ικετεύει, μη περιδινούμενη φύγω, μη χωρίς πέλμα απομείνω, μη
*
Σαν έρχεται βροχή, με πάει βόλτα στα βουνά. Τα παπούτσια γλυστράνε, λέει, και τα βγάζει.

" No curtain " Διπλάρειος 2017

Από τα μάτια σου τρέχουνε χρώματα και βάφουν τους απέναντι τοίχους, τα περβάζια και τα κιγκλιδώματα. Περαστικοί και ουρανοί αυτοκινήτων επιστρέφουν κατάστικτοι. Έχει αέρα.

" Συνάντηση "  Φεστιβάλ Αθηνών 2018

Βρέχει. Ωστόσο ανηφορίζουμε την Αρεοπαγίτου χωρίς αδιάβροχο. Ένα αδιάβροχο, παρότι λεπτό, είναι ένα επιπλέον ρούχο και η μεταξύ μας συμφωνία ήταν ανέκαθεν σαφής “7 συν τις λευκές γαλότσες. Λόγω καιρού και μόνο”. Ήταν φορές που η τήρησή της έμοιαζε απειλή, μαύρη, μονόξυλη, πεφιλημένη. Όπως την πρώτη φορά που αρχίνισες να γδύνεσαι στο σιδερένιο κρεββάτι απάνω - γιατί γαυγίζουν τα σκυλιά, να λες. Μετρώντας. Μετρώντας και βγάζοντας. Εναλλάξ. Μια εσύ μια εγώ. Και το κάθε ρούχο που έφευγε, ένα κομμάτι κρέας. Ωμό. Να κοκκινίζει το ασπράδι του ματιού απ’ τον ωραίο πόνο. Στο έβδομο, σταμάτα, φώναξε το άβατο. Και μια καμπάνα στο βάθος αμέριμνη.

*

Εξακολουθεί να βρέχει. Χωρίς τις συγκεκριμένες γαλότσες, τα δετά μας παπούτσια θα γινόντουσαν χάλια.

" Keep walking " Montreux 2016

 

Γι’ αυτό και συνεχώς αντιφάσκω. 

Λέω, ας πούμε, φεύγω in situ ή με δρασκελίζει μια
λίμνη - και πόσο γλιστράει στο πέλμα μου. 

*

Να μην ξεχάσω το τεριρέμ του βαρκάρη.

Είχε εξάλλου αισθήματα.

" Runaway " Κεραμεικός 2018

Είπε ο χρόνος:
Ψάχνω τόπο να γεννήσω τ’ αυγά μου.
Ή και τοπίο “άλλοθι που” - έχω τους κοιλιακούς
γυμνασμένους. Εξ αρχής αποκλείω τις φωλιές και το
χιόνι. Και το άσπρο σεντόνι.
*
Είπε και γέννησε. Και γέμισε ο Κηφισός πλακούντες
και τσόφλια. Και ασημί ομφάλιους λώρους που τρέχουν.

" A well on my wall "

Πολλά λέγονται για τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Ποιανού δεν αφορά κανένα. Υπάρχει πχ μια φωτό ενός φεγγαριού 7 μέτρα και 7 εκατοστά πάνω από τον αριστερό σου ώμο. Θα έφτασε εκεί μάλλον με τρένο, μάλλον θα της κρατούσε το χέρι. Μαζί είδαν σταθμούς και έναν οργανοπαίκτη. Τώρα κατηφορίζει προς την οροφή. Σαν κομμένο κεφάλι. Ή σαν παράθυρο ή και πηγάδι.

"A locust on my door "

Αλτ! είπε η πόρτα στους ίσκιους.
Της αφής σας μνηστήρας εγώ,
εσαεί ενδεής, εσαεί ανεπίδοτη.

Σκοπίμως δεν έχουμε δέρμα, της είπαν,
εσαεί μη νεκροί, εσαεί ανεπίδεκτοι.
*
Τι μωρία, δεν έχουνε δέρμα, επανέλαβε.
 

" Σαλώμη " MAI’s AsOne, Μπενάκη.

Σκηνή σε κενό δωμάτιο με ασβέστη και άμμο:

-Κάρμεν Κοζίμα Νίνα Σαλώμη, τα αυτιά μου σου
προσφέρω επί πίνακι. Και το στόμα μου.
-Τί θες να μου πεις, τί ν’ αποσπάσεις;
-Τον πρωινό μου καφέ και το 7ο πέπλο σου.

 

" Floor lamp "

 Ώρα τρίτη νυχτερινή. Επιμένει ο Κάφκα ο Φραντς.
Παραγγέλνει ένα φεγγάρι και το πίνει. Γίνεται λάμπα
εδάφους 27 ημερών κι αμέσως αρχίζει να φθίνει. 

- Σκιάχτηκα, θα χλευάσει.

*

Τόσο πολύ αισιόδοξος.

Τόσο άπελπις.

*

Στο μπαρ ακούγονται κέρματα

και ένας διακόπτης που κλείνει.

" Hemingway "

Κάθησες στην καρέκλα

με τα πτυσσόμενα πόδια
-υπάρχει πάντα μια τέτοια καρέκλα,
και βρέθηκες να κοιτάζεις
τη θάλασσα και ένα βουνό.
*
Οξείδωσέ μας, της είπες.

" Καμαρίνι "

Άλλοι σε είπαν καμαρίνι.

Εγώ, δωμάτιο με κάτοπτρο και

δεκατέσσερις λάμπες θυέλλης.

*

Σκληρό κουκούτσι αυτός ο ρόλος.

Να ξεντυθώ να ησυχάσω.

*

Ακούγονται βήματα.

Cut.

" Κύμα "

Τι κούραση κι αυτό το πήγαινε-έλα.

*

Στο βυθό αποσύρεσαι και ξανά.

*

Και τι λεπίδα να σ’ακουμπώ και ν’αποσύρομαι.

*

Κύμα σε είπαν, το ‘χες πει.

"Ave Mare "

Veni, Vidi, Amavi,

είπε ο Δάμων στους Φιντίες.

Στην τσέπη μου κύματα και μια μυθιστορία

- μου αρκούν για ώρα ανάγκης.

*

Αυτή τη φορά λέω να φύγω μόνος μου,

επιστήθιοι.

" Παράθυρα " Παλιά Ξάνθη 2018.

Συντομεύετε, παρακαλώ,

είπαν στις λέξεις τα παράθυρα

εκτός νυμφώνος

*

Κουρτίνες και άλλα πειστήρια τανύονται στα
περιβάζια τους. Ενίοτε γερνούν ή γέρνουν.

" Η θάλασσα μέσα/Sea inside ".

Πνίγεται η θάλασσα μέσα μου

φουσκώνουν οι σοβάδες, ξελεπιάζονται

*

δεν πτοούμαι, επαίρεται

ο παλιός διακόπτης

ως γης ομφαλός

" Winged " Montreux 2016

Το σενάριο τελειώνει με ένα φρρρ και έναν ευθύβολο γδούπο. Έχει προηγηθεί το τίναγμα της λάσπης από τα παπούτσια πεζοπορίας και το άνοιγμα του πλατύ ραχιαίου. Οι άλλοι νομίζουν ότι πηδάς από ένα πεζούλι του δρόμου για πλάκα - κάποιοι μιλούν για βάθρο ή βάραθρο. Ένας περαστικός σμίγει τα φρύδια του με απορία. Εγώ απλά προσπαθώ να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.

*

Τί γίνεται εκεί κάτω, φωνάζω.

"Tone Mirror" Bruce Neuman, Zoumboulakis Galleries.

Και τι μεγάλο αστείο
το σύμπαν σου

και τι γυμνός βασιλιάς

*
Κάθε που κλείνει η γκαλερί
μένεις να κοιτάς τον τοίχο
κα-θρέφτης
ατάιστος.
*
Και τι μηρύκασμα.

" Standby loudspeakers "

σήμερα στις 7 να μου μιλήσεις για μεγάφωνα·
με περιμένουν σιωπές και τα χρειάζομαι.

" Loud "

Τι κρότος κι αυτός ο ίσκιος
βραδιάτικα, και τι αυτάρκης
*
Στο ξαναλέω για πολλοστή φορά,
θα σβήσω το φως και θα σε σβήσω
ή θα σου πάρω την οθόνη προβολής.
*
και τι κανένας.

" Boneless "

Φουστάνι γυμνό το κλώθει ο άνεμος,
του τσακίζει τα τούλια και του παίρνει τα κόκκαλα 
- χάνει βάρος κι αυτό του δίνει χαρά.
*
Αδυναμία μου, ξέρεις, το βαρύ ζεϊμπέκικο.
Το λέω για όσους με πουν ιδέα ή σύμβολο.
Απλώς μια πρόφαση για στίχο.

" Eclipse " Montreux 2016

Έξω από το σώμα το σώμα μου
τρελλαίνει τους τουρίστες.
“Έκλειψη. Έκλειψη” φωνάζουν.
Κλικ.
*
Γύρω το τοπίο ειδυλλιακό.

" Wish you were here! "

Όλα σωστά τα πρόβλεψες.
Ότι χθές ήταν Αύγουστος.
Ότι θα γινόμουν λαιμός με μωβ πεταλούδες
- και πώς μακραίνει όταν σαν έτοιμος από καιρό σε ψάχνει.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : Maria Kant (Μαρία Καντωνίδου) 

Γεννήθηκε στην Κύπρο, αλλά ζει και εργάζεται στην Αθήνα. 

Σπούδασε (α) Αγγλική Φιλολογία και Γλώσσα και (β) Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Παιδαγωγική Επιστήμη με άριστα. Διδάσκει στην ΑΣΠΑΙΤΕ στη βαθμίδα της Επικ. Καθηγήτριας. Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Αγαπά ιδιαίτερα τη φωτογραφία, αλλά και ό,τι εντάσσεται σ΄αυτόν τον ουρανό (ή μήπως θάλασσα) που ονομάζεται λογοτεχνία.