 | ||
| Νάουσα - Γιαννίτσαροι και οι Μπούλες |
ΒΕΡΟΙΑ
Βεροιόπολις Hotel
Ο κήπος του Βεροιόπολις Hotel.
Το φράγμα του Αλιάκμονα.......Κοιτάζοντας από τον κήπο του ξενοδοχείου με το ζουμ της Nikon μου..
Πηγαίνοντας προς τους Βασιλικούς τάφους στην Βεργίνα.....Η φωτογράφιση απαγορευόταν μέσα στο μουσείο γιαυτό οι φωτο που διεσώθησαν στην Nikon μου ,δεν είναι καλές....Εχουν κάνει μια εκπληκτική δουλειά εκεί οι άνθρωποι και αν πάτε προς την Μακεδονία,θα είναι κρίμα να μην περάσετε από τα μέρη που βεβαιώνουν ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική!! —
Εξω από τους τάφους στην Βεργίνα....Παρακαλώ διαβάστε τα λόγια του Μανόλη Ανδρόνικου στις επόμενες φωτογραφίες.....Η αφήγηση του είναι ανατριχιαστική!!Σπουδαίος άνδρας που μας άφησε μια τεράστια κληρονομιά με τις γνώσεις και την επιστήμη του!!
" Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (…) -Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο. Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο.Εκείνη τη νύχτα -όπως και όλες τις επόμενες- στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από δυο τρεις ώρες. Γύρω στις 12, τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στη θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί. ..
..Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν, μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα, είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ’ αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση. Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας. Με πολλή προσοχή και περισσότερη συγκίνηση ανασήκωσα το κάλυμμα με το αστέρι πιάνοντάς το από τις δυο γωνίες της μπροστινής πλευράς.
..Αλλά το πιο απροσδόκητο θέαμα το έδινε ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τέτοια ασύλληπτη εικόνα. Μπορώ να φέρω στη συνείδησή μου ολοκάθαρα την αντίδραση που δοκίμασα καθώς έλεγα μέσα μου: “Αν η υποψία που έχεις, πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο, είναι αληθινή -και η χρυσή λάρνακα ερχόταν να ενισχύσει την ορθότητα αυτής της υποψίας- κράτησες στα χέρια σου τη λάρνακα με τα οστά του. ..
Είναι απίστευτη και φοβερή μια τέτοια σκέψη, που μοιάζει εντελώς εξωπραγματική”. Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε και θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε". (Μανόλης Ανδρόνικος, "Το Χρονικό της Βεργίνας", εκδ. Μορφωτικό 'Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης - via Λογομνήμων). Πηγή: www.lifo.gr
Μέσα από τα φυμέ τζάμια του πούλμαν,έπρεπε η φωτο να γίνει ασπρόμαυρη ........Το φράγμα του Αλιάκμονα...
ΝΑΟΥΣΑ
 |
| Φτασαμε στην Νάουσα.....το καμπαναριό του ναού του Αγίου Γεωργίου,μετράει από τον 19ο αιώνα..... |
Πλατεία Δημαρχείου με το ιστορικό ρολόι....
Σήμα κατατεθέν της πόλης είναι ο Πύργος του Ρολογιού, κοινώς «Ρολόι» που βρίσκεται μπροστά από το Δημαρχείο. Είναι δωρεά του βιομηχάνου Γεώργιου Αναστασίου Κύρτση, χτίστηκε το 1895 με πωρόλιθο και είναι ύψους 25 μέτρων. Ο μηχανισμός του είναι ακόμα ο πρωτότυπος και πρέπει να κουρδιστεί ακόμη. Υπάρχουν σκέψεις να καταστεί προσβάσιμος για επισκέπτες και να επιτρέψει την θέα πάνω από την πόλη.
Στην πλατεία της Νάουσας ...τι κι αν έβρεχε.....
Στην Νάουσα με βροχή...
Η Αποκριά στη Νάουσα χαρακτηρίζεται από τρία βασικά στοιχεία: τον αυθορμητισμό των κατοίκων της, που με τον ενθουσιασμό και τη διάθεση φιλοξενίας που τους διακρίνει δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ετοιμασία για τα γλέντια τους· τα σατιρικά καρναβάλια, που με αναπαραστάσεις εθίμων, κοινωνικών, πολιτικών, επιστημονικών και άλλων θεμάτων, είναι κάτι ανεπανάληπτο· και το σπουδαιότερο και βασικότερο στοιχείο: το έθιμο του Γιαννίτσαρου και της Μπούλας, ένα δρώμενο που χάνεται στα βάθη των χιλιετιών, παιδί του Διόνυσου κι αυτό, και φτάνει ως τις μέρες μας ατόφιο, αναλλοίωτο όπως το άφησαν οι προηγούμενες γενιές.
Ο Γιαννίτσαρος, ο περήφανος αυτός φουστανελοφόρος με τα πολλά ασημικά στο στήθος και στη φουστανέλα, τη μακριά πάλα (σπαθί) και το κέρινο «πρόσωπο» που καλύπτει το κεφάλι, είναι ο πρωταγωνιστής. Κύρια φιγούρα στο έθιμο η Μπούλα. Ανδρας μεταμφιεσμένος σε γυναίκα, με φαρδιά φουστάνια και «πρόσωπο», συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του μπουλουκιού. Αναπόσπαστο κομμάτι του δρώμενου τα μικρά παιδιά που μιμούνται τους μεγάλους σε όλες τις κινήσεις. Απαραίτητη στο τέλος της πομπής η μουσική. Ζουρνάς και νταούλι, τα μοναδικά όργανα που καλύπτουν όλη την ιεροτελεστία από το πρωί ως αργά το βράδυ χωρίς σταματημό.
Το μπουλούκι θα το ανταμώσουμε την Κυριακή της Αποκριάς γύρω στις 12 το μεσημέρι στο Δημαρχείο. Εδώ θα 'ρθει για το «προσκύνημα» και θα πάρει την άδεια να γυρίζει στους δρόμους της πόλης, από τον πρώτο άρχοντα του τόπου, τον δήμαρχο. Οι ντόπιοι θα δακρύζουν και οι ξένοι θα γίνονται ένα με αυτούς όταν ο ζουρνάς θα παίζει το «Ως πότε παλικάρια», τον αθάνατο θούριο του Ρήγα. Θα στηθεί κύκλος μεγάλος και οι λεβέντες νέοι θα χορέψουν πολλούς παραδοσιακούς χορούς Παπαδιά, Νταβέλη, Τσιάμικο και τόσους άλλους. Η Μπούλα με μεγάλο σεβασμό θα σύρει τη Μακρυνίτσα, χορό με τον οποίο οι γυναίκες και τα παιδιά τους προτίμησαν τα αφρισμένα νερά της Αράπιτσας από τα χέρια των Τούρκων τον μαύρο Απρίλιο του 1822.
Θα γυρίσουν με τις πάλες, πατινάδα, όλες τις παλιές γειτονιές στήνοντας χορό σε κάθε Τριώδι (μικρή ή μεγάλη πλατεία). Στ' Αλώνια το βράδυ θα βγάλουν τους προσωπάδες, θα γίνουν ένα με τον κόσμο που ακολουθεί και θα χορέψουν αντάμα παλιοί και νέοι χορευτές.
Με κάθε χειραψία ο Γιαννίτσαρος πηδά δυο-τρεις φορές λέγοντας «χρόνια πολλά», ενώ η Μπούλα σφίγγει τα χέρια όλων που της δωρίζουν χρήματα (έθιμο του τόπου κι αυτό).
Οι Γιαννίτσαροι και οι Μπούλες θα βγουν στους δρόμους την Κυριακή της Αποκριάς και τη Δευτέρα, την επόμενη Κυριακή και την Καθαρά Δευτέρα, καθώς επίσης και την Κυριακή της Ορθοδοξίας στις περιοχές του Σπήλιου και του Παπαράντου.
Πέρα από το έθιμο, τις Απόκριες οι επισκέπτες της πόλης θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν έναν όγκο χορευτικό παραδοσιακών συγκροτημάτων. Περνώντας από τις γειτονιές της θα δώσουν το παρών στην κεντρική πλατεία την ώρα της προγραμματισμένης παρέλασης το Λύκειο Ελληνίδων της Νάουσας, ο «Πυρσός», οι «Βλάχοι», η «Εύξεινος Λέσχη» και τόσα άλλα πλαισιωμένα από λαμπρούς νέους της Νάουσας.
Συγχρόνως τα σατιρικά καρναβάλια περιφέρονται στους δρόμους για να καταλήξουν και αυτά στην πλατεία, όπου προσπαθούν να αποδώσουν στους θεατές το θέμα που από μήνες ετοίμαζαν.
τα Χάλκινα.......μιλάμε για μεγάλο κέφι και πολύ καλή μουσική..
Ο μαγαζάτορας τους προσκάλεσε και χορεύει υπό τον ήχο των χάλκινων!!
Οι επισκέπτες ήταν πολλοί στην πόλη της Νάουσας για το καρναβάλι της και το κέφι της.....Κι ας έβρεχε ασταμάτητα...
Στα περίχωρα της πόλης της Νάουσας.
Το καρναβάλι της Νάουσας...εντυπωσιακό και κεφάτο!!
Χειμωνιάτικες εικόνες στην Μακεδονία....Νάουσα!
 | |
Ο Βόρας (ή Καϊμακτσαλάν) είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας έως τα όρια με το νομό Φλώρινας. Συνεχίζεται και πέρα από τα σύνορα στην πλευρά των Σκοπίων. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Καϊμάκτσαλαν ή Καϊμάκι με 2.524 μέτρα. Ο Βόρας συνδέεται δυτικότερα με τα βουνά Πίνοβο (2.156 μέτρα) και Τζένα (2.182 μέτρα), τα οποία αποτελούν τμήμα της ίδιας οροσειράς. Καλύπτεται από δάση δρυός, οξιάς και πεύκης. Στον Βόρα λειτουργεί χιονοδρομικό κέντρο. Στην ψηλότερη κορυφή του υπάρχει μικρή εκκλησία, μνημείο Σέρβων πεσόντων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Από τις δυτικές πλαγιές του Βόρα πηγάζει ο Μογλενίτσας, ο οποίος πριν τα αποστραγγιστικά έργα που πραγματοποιήθηκαν στην πεδιάδα των Γιαννιτσών ήταν τμήμα του Λουδία, και από τις νότιες ο ποταμός Εδεσσαίος.
ΛΟΥΤΡΑ ΠΟΖΑΡ
Το ζεστό νερό του υπεδάφους με το παγωμένο του ποταμού....
Τα Λουτρά Πόζαρ (Λουτρακίου) βρίσκοντα στην Επαρχία Αλμωπίας, 13χμ. βορειοδυτικά της Αριδαίας, στο νομό Πέλλας. Απλώνονται στους πρόποδες του όρους Καϊμάκτσαλαν, λίγα χλμ. από τα Ελληνοσκοπιανά σύνορα. Η περιοχή είναι χτισμένη στις όχθες του θερμοπόταμου που διασχίζει την περιοχή. Τα ιαματικά, θερμά νερά, με σταθερή θερμοκρασία 37οC, αναβλύζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια από τα βουνό, όπου δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τοπίο βουνού και δάσους. Επισκέπτες καταφθάνουν στα Λουτρά από κάθε γωνιά της Ελλάδας είτε για να δεχθούν τις ευεργετικές ιδιότητες των ιαματικών νερών (θεραπευτικών - χαλαρωτικών), είτε για να αποδράσουν στα πανέμορφα βουνά με τις σπηλιές, είτε και τα δύο.
Τι ομορφιά ήταν αυτή .....εκπληκτική περιοχή,με πολύ καλό φαγητό και πάμφθηνο.....
Οι εγκαταστάσεις του όλου συγκροτήματος είναι οργανωμένες σε μια μικρή λουτρόπολη με ξενοδοχεία, πισίνες, αποδυτήρια, εστιατόρια, μπαρ, προσφέροντας κάθε δυνατή εξυπηρέτηση στον λουόμενο. Σήμερα, βρίσκονται σε εξέλιξη έργα τα οποία αξιοποιούν την ιδιαίτερη φυσική ομορφιά και τα αξιοθέατα της περιοχής όπως:
Το φαράγγι των Λουτρών και τη γύρω ορεινή περιοχή, που προσφέρεται για περιπάτους, ορειβασία ή εκδρομές. Το σπηλαιολογικό πάρκο των Λουτρών. Τα τοπικά προϊόντα και τα υφαντά. .
Ιαματικές πηγές Οι ιαματικές πηγές Λουτρών Λουτρακίου ή Λουτρών Πόζαρ, αναβλύζουν σε υψόμετρο 360 -390 μ. Δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και φτάνει σε μεγάλο βάθος, όπου θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα και άλλα συστατικά. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού συνιστώνται για παθήσεις του κυκλοφοριακού και του αναπνευστικού συστήματος, ρευματοπάθειες, γυναικολογικές και δερματικές παθήσεις. Επίσης, ενδείκνυται η ποσιθεραπεία για παθήσεις ήπατος, νεφρών, χολής, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος.
Το φαράγγι Το φαράγγι εκτείνεται από τα Ελληνικά σύνορα μέχρι τα Λουτρά, βρίσκεται το ρέμα Νικολάου. Σε μιας μοναδικού κάλλους περιοχή, με πλούσια άγρια και παρθένα βλάστηση και καταρράκτες. Πλακόστρωτα μονοπάτια, πεζούλια αλλά και δρομάκια, εκτείνονται παράλληλα με τον θερμοπόταμο με ζεστό νερό, αλλά και με το ποτάμι με το παγωμένο, γάργαρο νερό. Ειδικά διαμορφωμένες ξύλινες γέφυρες βοηθούν τον επισκέπτη να ακολουθήσει τα ορειβατικά μονοπάτια αλλά και να φτάσει στα σπήλαια.
Το ρέμα του Αγίου Νικολάου......μια περιοχή γεμάτη από τον χαλαρωτικό ήχο του νερού, των κελαηδισμάτων των πουλιών και του θροϊσματος της βροχής πάνω στην φύση!!
Η χαράδρα που από μέσα περνάει το ρέμα των λουομένων
Θαυμάσιες εγκαταστάσεις προσιτές για όλον τον κόσμο....θερμοκρασία νερού...37 βαθμοί Κέλσιου.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ
Την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας.....Παναγία Σουμελά στα 1300 μέτρα στις πλαγιές του Βέρμιου.
Ο Ιερός ναός της Παναγίας Σουμελά του Βέρμιου,μια και υπάρχουν πολλές σ όλη την Ελλάδα και στον Πόντο!
 | |
Η είσοδος της Παναγίας Σουμελά..
Στην περιοχή του Βέρμιου....έριξε και χιόνι.
 | |
ΕΔΕΣΣΑ
Στη διάβαση μεταξύ Βόρα και Βερμίου, ψηλά σ΄ έναν πέτρινο εξώστη, είναι χτισμένη μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Μακεδονίας, η Έδεσσα. Απέχει 88 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, και αριθμοί περίπου 20.000 κατοίκους.
Η βλάστηση της περιοχής είναι πρωτόγνωρη. Τα δάση του Βόρα κατηφορίζουν και κυριεύουν την πόλη. Ποτάμια διασχίζουν κάθε της γειτονιά. Η φυσική ομορφιά της περιοχής, η αρχαιολογική και η ιστορική της κληρονομιά, τα πράσινα τοπία σε συνδιασμό με τους ήχους των νερών, δημιουργούν ένα μοναδικό τοπίο.
Οι καταρράκτες της Έδεσσας, μοναδικοί στην Ελλάδα, αποτελούν ένα εντυπωσιακό θέαμα για μικρούς και μεγάλους. Δεξιά, οι "Μικροί καταρράκτες, που διασχίζουν και κοσμούν το ομόνυμο πάρκο στο κέντρο της πόλης.Κάτω, ο μεγάλος καταρράκτης "Κάρανος" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 μέτρων
Ο μεγάλος καταρράχτης με τον υπόκωφο θόρυβο........Πολύς κόσμος ...Καθαρή Δευτέρα 2014...
Κοιτάζοντας από τον λόφο της Έδεσσας το χειμωνιάτικο τοπίο!!
.
Μια τελευταία ματιά στο πάρκο Νερού..
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
https://www.tovima.gr/
https://el.wikipedia.org/
http://www.loutrapozar.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου