ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΗΤΑΝ "

Ένας ήλιος σεκλετίζεται από χαρά
Κι όσο η νύχτα βαρυγκωμεί
οι θόρυβοι ακινητούσαν
την ομορφιά κάτω από την ανθισμένη
αμυγδαλιά, φιλιά στο στόμα
ανηφορίζουν ν΄αγαπηθούν
ω ύπνε το άρωμά τους μυρίζει
ερημιά, γιατί στο σπίτι σάλευαν
χέρια κλαδιά σαν ανοιξιάτικα
έντομα, σαν τα ζυγώνει ο χρόνος
λιγοστεύοντας το βλέμμα,
στα μάτια τους βάραινε το τοπίο
από αστέρια γιόμισε το τοπίο
από τα πρώτα χαμόγελα,
καλέ ήρθε η άνοιξη μονολογούσαν
και γιόμισε ο κόσμος ερωτηματικά
τις ώρες που ξημέρωνε;
Τα άνθη της φύλαξα στον κόρφο μου
τα ανοιξιάτικα, πόσο μοναχική
είναι η αγάπη μου η ντελικάτη,
ανθίζει το πρωί το βράδυ μ΄αφήνει
μόνο μου, πιο μόνο από κάθε φορά
ν΄ανασαίνω την ευτυχία.
Γρηγορία Πελεκούδα