ΝΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ "ΑΤΙΤΛΟ"

Είναι ένας συνηθισμένος νοικοκύρης.
Ανοιγει στις οχτώ το παράθυρο.
Η κίνηση του έχει το χαρακτήρα της μονοτονίας,
ούτε χαρά ούτε λύπη,
κίνηση ωφέλιμη στην αρχή της μέρας.
Κατεβαινει στο συνοικιακό καφενείο
που σημαίνει τίποτε φανταχτερό .
Το καφενείο βρισκεται επί της οδού Σαχτούρη
μα δεν προσέχει την ιδιότητα καφενείου-ποίησης
Και γιατί αλλωστε ;
Η ποίηση του υπάρχει σε άλλη διάσταση
κάτι που οι ειδικοί δεν καταλαβαίνουν
πως είναι να ζεις α-ποιητικά
όπως και εκείνος δεν καταλαβαίνει εκείνους.
Οι φουσκάλες του καφέ,
η μοναξιά των τραπεζιών τα πρωινά.
γιατί απουσιάζει ο Μήτσος
ειναι μερικοί από τους σημαντικούς του στίχους.
Αγοράζει στο γυρισμό ψωμί και επιστρέφει.
Η γυναίκα του πολλές φορές απουσιάζει .
Έχει πεταχτεί στη λαϊκή ή σε κάποια γειτόνισσα για κουβέντα.
Η συντροφιά τους χρόνια τώρα όπως και η ζωή τους
δεν τυγχάνει ποιητικής έμπνευσης .
Εκείνοι ζουν στην οδό Βαλαωρίτη
μα δεν το έχουν προσέξει ποτέ.

Φωτογραφία : Ντίνα Γεωργαντοπούλου