ΣΠΥΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ " Δ Ι Ψ Α "

Ποτέ δεν καπηλεύτηκα τον ήλιο,
στη δίνη της φθαρμένης εποχής
σε λίγους στίχους προσπαθώ
να γαντζωθώ μονάχα.
Θρηνώ για τ΄αστέρια που ξεμακραίνουν
για τα πουλιά που δεν θα ξαναρθούν
για τον Θεό που ξεχάστηκε στο χθες.
Προσμένοντας το ανέφικτο ανεβαίνω
ασθμαίνοντας τη σκάλα της ζωής μου
δίχως τη ζέστη της ανάσας σου να νιώσω.
Κάτω απ' το χιόνι κρύβω την ελπίδα
όπως το αντίδωρο στο προσκεφάλι
καρτερικά λαχταρώντας την άνοιξη .
Την άδεια μου οθόνη κομματιάζω
στη μοναξιά, άνευ όρων παραδίνομαι.
Ψωμί μ' αίμα και δάκρυ ζυμωμένο
η ανειρήνευτη ψυχή μου πρόσφορο
σε χέρια που στραγγάλισαν τα όνειρα .
Εισπνέοντας συσσωρευμένη αδικία
γυρεύω ένα φιλί στην αμμουδιά
κι ένα κομμάτι ανόθευτου ουρανού
να ξεδιψάσω . . .

ΑΘΗΝΑ 02 -- 02 -- 2019
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ