XΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ - ΑΓΑΠΗΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΟΥΔΕΛΗΣ

ΠΟΙΗΣΗ : ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ 

Mας είπαν...

Η Αγάπη κινεί τα βουνά και ρίξαμε σ' άπιαστα ύψη το βλέμμα... Πώς να φτάσουμε εκεί; Η Αγάπη τεράστια!!!!! Τα ύψη του Απόλυτα Ωραίου ατενίζοντας, -η καρδιά μας κι ο νους μας γι' Αυτήν κι απ' Αυτήν- ξεχάσαμε πως τα χωμάτινα πόδια μας πατάνε στη γη... Ν' αγαπάμε το δικό μας λιγότερο Ωραίο λησμονήσαμε... Κι η αγάπη μας έπεσε στο πηγάδι της λήθης... Η Αγάπη...Α-λήθεια... Α-λήθη...δεν ξεχνιέται ποτέ!!!!! Tης Αγάπης ο κόσμος μας, κόσμημα...έργο Της... Ένα κάλεσμα όλος, μια κλήση σε σχέση...σε σχέσεις... Μας είπαν... Η Αγάπη κινεί τα βουνά... Αν το λάθος/λιθάρι δεν αγαπήσουμε, στο βουνό Της ν' ανέβουμε πώς; Αν στης πέτρας το γκρι, το ροζ του κυκλάμινου δε χαϊδέψει το βλέμμα μας... Αν στο βόμβο της μέλισσας, στου νερού το κελάρυσμα, τη δημιουργία δε θαυμάσουμε... Αν δε δούμε στα νερά, του ήλιου το φλόγινο γέρμα... Αν της έκστασης το αποτύπωμα δε λαβώσει βαθιά το κορμί... Αν μελάνι δεν πιούμε κι αν δε φάμε χαρτί, τη σοφία αντί για τη γνώση, αν δε θέλουμε... Αν δε σκύψουμε... Αν δεν ντυθούμε την απλότητα, την ταπείνωση, τη συγ-χώρεση... Αν δεν αποδυθούμε τον αγώνα της πλησμονής... Αν δεν μπορούμε να χαιρόμαστε μόνοι αντίκρυ στη ματαίωση της απόλαυσης... Οκλαδόν αν δε κάτσουμε στο νήπιο δίπλα να παίξουμε... Αν στον άρρωστο πλάι, τη δική μας αρρώστια δε νιώσουμε... Αν τον άνθρωπο από τις πράξεις του δεν ξεχωρίσουμε... Αν ευγνώμονες δε γονατίσουμε, δίνοντας... Αν στις λέξεις ενός ποιητή τα φτερά δεν ανοίξουμε για να πλεύσουμε στο απέραντο ωραίο... Αν δεν κλάψουμε δάκρυα λύπης αλλά όχι θυμού, εγωισμού, σ' αιμοστατικές ασκήσεις σιωπής... Αν την απόγνωση σαν προνόμιο δε δούμε στις χαίνουσες πληγές του διχασμού της μέρας... Αν σε χίλια παράπονα τη ζωή τη σκορπίσουμε... Aν "της αξόδευτης αγάπης το φάντασμα" στο φως δεν το βγάλουμε... Αν ποτέ δε σκεφτούμε πως αν ζούμε κι υπάρχουμε στην Αγάπη το οφείλουμε... Αν δεν καλλιεργήσουμε το αυτοφυές Της λουλούδι... Ευχαριστώ αν δεν πει η ύπαρξή μας σ' Αυτήν... Ε, τότε το δώρο Της, η Ζωή μας, μια κόλαση θά 'ναι...κελί φυλακής... μια σκλαβιά που μόνοι τη χτίσαμε... Η Αγάπη καρπίζει ελεύθερα οάσεις ... Η Αγάπη "έξω βάλλει το φόβο"... Η Αγάπη εποίησε όλα καλά λίαν...