Τα όνειρά σου αλυχτούν στις καλαμιές,
μικρά ναυάγια στα πελάγη των ματιών σου,
μαυροντυμένα είναι τα θέλω σου του χτες
και νέο ρέκβιεμ η ψυχή γράφει δικό σου.
Έχεις χαθεί στου Κάτω κόσμου τα στενά
σε μονοπάτια θολερά, σ' ανήλια μέρη,
έχει η πυξίδα σου βορρά τη λησμονιά
και πίσω το κλαδί ελιάς ποιος θα το φέρει;
Διψά η λεμόνια μας στην αυλή
κρέμονται έρμα, ξεχασμένα τα σταφύλια.
Ξίνησε μες στο κιούπι το κρασί
Μουσκέψανε τα μάτια τα μαντήλια.
Σε καρτερώ τα δειλινά στ' αραξοβόλι,
να δέσει η ψυχή σου, ν' απαγγιάσει,
μα έσβησαν τον φάρο δυο δαιμόνοι
κι εσύ τη ρότα σου για πάντα έχεις χάσει.
17/9/16
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Σταυρούλα μου!