Το πέρασμα
απ' τον αποστακτήρα
του πόνου μα και της άκρατης χαράς
που στάζει δάκρυ.
Ώσπου να ρέει ρευστό,
σταλαματιά σταλαματιά,
το στάλαμα
από τ' απόσταγμα.
Τ' απόξεσμα και η τριβή
αλλεπάλληλων συναισθημάτων ,
ώσπου ν' αφήσουν ψήγματα.
Μα και η σμίλη
που σμιλεύει ακατάπαυστα το φως
ώσπου να φανεί τ' απαύγασμα.
Απόσταγμα και ψήγματα και σμίλευμα,
σμιλεύουν τον λόγο
και γλύφουν το νόημα της ζωής.
Αφού η ποίηση είναι ζωή
και η ζωή μια ποίηση.
Χριστίνα Υπερμάχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου