ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ " H αγάπη μονάχη στο δρόμο "

Βαριά τα βλέφαρα υγρά και με πόνο
Βγήκε η αγάπη σεργιάνι στο δρόμο
Άσπρα τα όνειρα πανιά απλωμένα
Άσπρα σαν κύματα πανιά ανοιγμένα

Σαν την πανσέληνο που βγαίνει και φεύγει
Φεγγάρι που έμεινε τη νύχτα του μόνο
Άλλοι με γέλια και άλλοι με πόνο
Βγήκε η αγάπη μονάχη στο δρόμο

Σαν τα αστέρια οι αναμνήσεις γεμίζουν
Στο σκοτάδι της νύχτας όλα φωτίζουν
Όλα μαζί , κανένα τους μόνο
Βγήκε η αγάπη σεργιάνι στο δρόμο.

Καημός στην καρδιά μας αβάσταχτη σκέψη
Και καθέ χρόνο η ψυχή μες τον πόνο
Χαμένη γυρίζει και ψάχνει το δρόμο
Μάτωσε η αγάπη από τον πόνο.

Μια καλοκαίρι και μια χειμώνας
Μια ημέρα ένας αιώνας
Η λογική μας δίνει τον τόνο
Ο έρωτας χάθηκε δεν βλέπει τον δρόμο

Η ανατολή νομίζεις θα σβήσει
Δεν βρίσκει τον άνθρωπο για να φωτίσει
Αυτή η σκέψη σαράκι που τρώει

Μια ηρεμία , μια τρικυμία
Δεν ξέρει η θάλασσα πώς να χορτάσει
Θάλασσα είναι τι έχει να χάσει
Αργεί το ξημέρωμα και έχω ένα πόνο
Βγήκε η αγάπη μονάχη στον δρόμο

BE