"Πάθη που καίγονται στο φιλί
της νύχτας...
Στη λαγνεία των κορμιών,
σβήνουν σαν ορίζοντες
οι προσμονές...
Η σιωπή μας,
παράλληλη πορεία
σε πολλαπλές ζωές...
Τα φωνήεντα του οργασμού
να ψιθυρίσουμε
και από τα εγκυμονούντα χείλη μας,
τους πόθους μας
να ανασύρουμε...
Το στεφάνι των στεναγμών μας
να ντύσουμε...
Η ηχώ της αποπλανήσης,
μελωδία στο τελετουργικό
των ονείρων μας...
Τα κορμιά μας βαθύ ηλιοβασίλεμα "...
Marios Georgios Kamburakos
10/09/2017...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου