ΧΡΥΣΑ ΝΙΚΟΛΑΚΗ " Στον αστερισμό του Υδροχόου "

Στον αστερισμό του Υδροχόου*. Βουίζουν τα βαπόρια στον αστερισμό της θλίψης,
μια αρχαία μελωδία τα κόκκαλα τρυπάει... Όπως προχωράω για το λιμάνι της οδύνης σου,
ένα άγγιγμα ως τα μύχια αμέσως με κρατάει. Στον τροπικό όπως βρίσκομαι της σκέψης σου
λιμνάζουν τα αισθήματα βουλιάζουν... γιατί να μην είμαι εγώ η τέρψη σου, μα παλίρροια να 'μαι μέσ στην καταχνιά σου; Στον αστερισμό της θλίψης μου... οι αγέρες συνωμοτούν να συντρίψουν την ομίχλη μου,
αλλά εσύ σκορπίζεσαι γι' άλλους γαλαξίες... Στον αστερισμό της θλίψης μου, μια αρχαία ψαλμωδία με γαληνεύει, πως όλα γυρίζουν.... στροβιλίζονται, και κάποτε ο έρωτας μερεύει. *(θεωρείται από τους αρχαίους συγγραφείς ως βασανιστήριο καθώς παραπέμπει στον μύθο του Προμηθέα)

Χρύσα Νικολάκη