κι εκείνες οι στιγμές
που θα ’θελες
ποτέ σου
να μη ζούσες.
Πώς άραγε να πεις σ’ ένα παιδί :
- Έφυγε ταξίδι μακρινό.
Σε βλέπει από ψηλά,
να ξέρεις.
Πώς να του πεις
πως αγκαλιά πια
δεν θα έχει να κρυφτεί
σαν θα πονάει.
Πώς να του πεις
πως δεν θα έχει πια
κείνη να του θυμίζει
τη ζακέτα να φορά
να μην κρυώνει.
Πώς να του πεις
πως δεν θα έχει πια
κείνη που γέμιζε
με « Πρόσεχε»
την κάθε του ημέρα;
Πώς να του πεις
σαν σε ρωτά αν θα ξανάρθει
πως δεν θα ’ρθει ποτέ ξανά
Πως μέσα του θα ζει
πώς να του πεις;
Πώς;
Πες αλήθεια!
Πώς να του τα πεις;
Καλύτερα νομίζω
να σιωπήσεις…
Μια αγκαλιά
να ανοίξεις μοναχά…
Ν’ απλώσεις χέρι
και καρδιά
για ν’ ακουμπήσει…
18-9- 2017
Η μέρα που ράγισε η καρδιά μας
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
https://bloggernefeli.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου