ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - ΑΛΛΩΣΤΕ, ΚΥΡΙΕ

Φωτογραφία: Θείος Βάνιας-Τσέχωφ-Πράξη 3η-Θέατρο Μόσχας

Κι έπειτα έπαψαν οι φωνές
κι εμείς σκαλίσαμε στο βράχο
το ξερό όνειρο του φθινοπώρου,
με τα φθαρμένα υποδήματα τόσων χειμώνων...

Άλλωστε, κύριε, ποτέ δεν υπήρξαμε,
το δένδρο, ο γλάρος, η πλατεία
ήταν ένα σκηνοθετικό εύρημα...

Μπορείτε να σιωπήσετε ή ν' αποσυρθείτε,
το χέρι μου και η ψυχή ποτέ δεν θα κιοτέψουν...

Διψάω
και σε τούτον τον ωκεανό σταλιά νερό για μέναν...

Το δένδρο ποτίζεται με το αίμα του γλάρου
κι όσο υπάρχουν Κυριακές,
Δευτέρες ξημερώνουν...

Ετούτες τις απότιστες ημέρες
είμαι το δάκρυ π' αρνηθήκατε
και θα υπάρξω ως ποτάμι άγριο και βαθύ...

Ναι, είμαστε σε πόλεμο οι δυό μας...

''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**