Μια σκιά που προχωρά και βλέπει πίσω βιαστικά κι ατέρμονα
που ακόμα προσδοκά
να προσπεράσει τη ζωή που της έτυχε να ακολουθεί.
Νύχτες βέβηλες και μοιραίες
που κάπου ακουμπά και ξαποσταίνει,
μαζεύει τις στάχτες της
περιμένοντας τα κιτρινισμένα πρωινά
να συνεχίσει την πορεία της
ατενίζοντας τη σάρκα που της έλαχε.
Ο χρόνος σταλάζει αδυσώπητα ,
ισοπεδώνει το κάθε ίχνος ελπίδας
για να προφτάσει
την όποια αθέατη υποψία αλλαγής του ρόλου της.
Δεμένη σφιχτά στο σώμα
περνά σκυφτή μπροστά
απ' τα γκρίζα και διαπεραστικά μάτια
του χυδαίου κόσμου,
νιώθοντας ένοχη για αυτά που απαρνήθηκε.
Μια σκιά απαξιωμένη από το πλήθος των υπολοίπων
συνεχίζει αγκιστρωμένη και ταπεινή στο σώμα της .
Σκιά μονάχη που τα κρύα και βασανιστικά βράδια
αναπολεί τρόπους να μετατρέψει τους ψίθυρους της νύχτας
σε καρδιές που πάλλονται γεμάτες συναισθήματα.
Κάνοντας τη ζωή που ακολουθεί
να ανασαίνει ευτυχισμένη,
αντικρίζοντας με θάρρος την έξαψη του πλήθους
που κουβαλά την αίσθηση του μάταιου
μιας μέρας που ξημερώνει...
σε ανεπαίσθητο κόκκινο φόντο .
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου