" Αστροφεγγιά "
Αστρόκηπος απέραντος είναι ο ουράνιος θόλος
με ανέφελους αστερισμούς!Μοιάζουν σαν κεντημένοι.
Σαν των ανειρήνευτων ψυχών το συνεχές ταξίδι
πλανώνται στον περίπλου τους ωσάν συνεπαρμένοι.
Ασήμι,χάδι φεγγαριού ριχτής ,χυτής αχτίδας
από τους κρουνούς του ουρανού αέρας απροσκύνητος
σταλάζει μέσα στις ψυχές όνειρα και ελπίδα.
Λύστε τους κάβους,φύγαμε!Μπροστάρης ανεκτίμητος!
Άπλετο φως και η θάλασσα ακύμαντη οπτασία
και κάπου εκεί έξω στα ρηχά,βάρκα με πυροφάνι
που λούζεται στ΄ασήμια του,ένα ποίημα,ελεγεία
καθάρια εικόνα ο βυθός,διάφανο κεχριμπάρι!
Πώς ν΄αρνηθείς τόση ομορφιά απλόχερα δοσμένη!
Σαν την εισπνέει το είναι σου ζωής ,πνοή ανασταίνει!
Ευδαίμονα!Μυρόεσσα!Αρχέγονη!Υπερουσία!
Την λάμψη σου την έκλεψες από του Βοριά τ΄αστέρι!
Μητέρα ανθρώπων και θεών!Ελλάδα χώρα του φωτός
Σταυραετών κοιτίδα!Φορείς δοτής ,βαριάς κληρονομιάς!
Στίγμα ελεύθερης σκέψης και ψυχής αιώνες κουβαλάμε!
Δύναμη δίνει ο ουρανός αέναης ανασεμιάς!
Ω!Πλέξε έναν ύμνο μούσα μου αντάξιο και ισάξιο!
Όσοι παιάνες κι αν γραφούν ανέσπερη θωριά μου
πάλι κάποιοι θα προσπαθούν υμνώντας σε να γράψουν!
Της χώρας μου είσαι προικιό πλανεύτρα αστροφεγγιά μου!
Χαρά σε όσους σε χαίρονται,ρουφούν κάθε στιγμή σου
ονειροπόλες οι ματιές που τ΄άστρα σου αγναντεύουν!
Πλέκοντας μύρια αστρόνειρα τους γλυκοταξιδεύεις
κάνεις θεούς και ημίθεους ,την γη μας διαφεντεύουν!
Βαρβάρα Κατσιάνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου