ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - Ο,ΤΙ ΠΡΟΑΙΡΕΙΣΘΕ

Φωτογραφία: Julia Margaret Cameron

Κι ήταν εκεί νεκρός,
δίπλα εκεί οπού υφαίνει ο αργαλειός
τ' ύψιστο χρώμα του δευτερολέπτου,
οπού το φως σκιά γίνεται...

Κι ήταν που η συνείδηση κρεμάστηκε
ξεσκισμένη πειρατική σημαία
απ' τον βοριά...

Άκουσα τον αντίλογο, των καιρών αντιδικία,
βάλθηκα να μαζώξω στάχτες και παραμύθια,
γυάλινους βώλους,
την κίτρινη κούπα γιομάτη με το ξεχασμένο νερό,
την ανάσα τ' αποθαμένου
κι εκείνη την σκόνη απ' τα μισόκλειστα μάτια...

Τίποτα, εκείνος εκεί, νεκρός, ακίνητος...

Κι εκείνο τ' όνομα να στριφογυρνά στην ομίχλη
κι η φωνή να τραγουδά δυό σύγνεφων παράπονο:
"Τί ευαγγελίζεσθε, ποιητές; Ό,τι προαιρείσθε για τον νεκρό"...

Ποιητής ήταν κι αυτός, ένας γλάρος
οπού 'παιζε με τον φάρο, ποιητής ήταν κι αυτός...

"Τί ευαγγελίζεσθε, ποιητές; Ό,τι προαιρείσθε για τον νεκρό"...

Βραδιάζει κι ο γερο-βιβλιοπώλης άφαντος
κι οι ποιητές, επίσης...

''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**