Ο γλάρος του Τσέχωφ σέρνει το καλοκαίρι
στο δένδρο της πλατείας,
νοτισμένος ο ορίζοντας,
περιχαρείς οι γυναίκες με τα ποδήλατα
χτυπούν το κουδούνι,
εφαρμόζοντας την εκ περιτροπής κυκλοφορία των ιδεών...
Οι άντρες χτυπούν το βλέμμα τους
στα ασύμμετρα οπίσθια της καθημερινότητας,
στο δένδρο της πλατείας ξεψυχά ο γλάρος,
ένα τσιγάρο πεταμένο καπνίζει δίπλα στο πτώμα του...
Η εγκυμονούσα συνείδηση,
το δένδρο της πλατείας που πονά,
ο Τσέχωφ που αντικαταστάθηκε
στην αλλαγή φρουράς
κι εγώ που ονειρεύτηκα την τέχνη
να γίνεται άνθρωπος...
Θέλησα ο άνθρωπος να γίνει τέχνη και ποίημα
κι απέμεινα με το νεκροπούλι
να με κοιτά με θολό το μάτι...
Κι η συνείδηση ακόμα δεν γέννησε...
--------------------------------
''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου