ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΤΙΠΑΛΕ

Φωτογραφία: Julia Margaret Cameron

Αγαπητέ αντίπαλε,
προσμένοντας την απάντησή σας
αποφάσισα να ενδώσω
στον έρωτα του φθινοπώρου,
έτσι σαν διάλειμμα,
μεταξύ δυό βομβαρδισμών...

Ο ουρανός καθάριος και πλατύς,
τα σκαλοπάτια γυαλισμένα,
τα σκυλιά μπαρουτοκαπνισμένα,
το ψωμί μιά νότα στο τραπέζι...

Φτώχυνε η πλάση, θαρρώ αλλαξοπίστησε,
τα φώτα άθλια μόνα, χωρίς βροχή,
σ' ένα τραγικά μακρύ καλοκαίρι,
αφόρητα κουραστικό,
χωρίς ελπίδα ανανέωσης
κι εγώ λαχταρώ την πατρίδα μου,
π' ακόμα σκηνικό δεν έκαμα...

Έπειτα να μιλήσεις για έρωτα
είναι διόλου ως διόλου ξένο
και παράταιρο...

Και το βιβλιοπωλείο κλειστό,
οι άγιοι, χωρίς κεριά και μανουάλια, απεργούν
κι οι συνήθεις ύποπτοι ψαλτάδες νεκρολογούν,
καθώς γίνεται εξόδιος ακολουθία στο ίδιο πτώμα,
σ' αυτό του γλάρου...

Κι εγώ;
Μα, κάπου είμαι και 'γω,
φιλάσθενη κι ασθμαίνουσα
μετρώ τους δοσίλογους ίσκιους
που μετρούν τα χρόνια μου,
τα δένδρα που μετρούν τις ανάσες μου,
τα δάχτυλά μου που μετρούν τα δεύτερα,
τις εποχές π' αναμιμνήσκουν
κι εσάς π' αλλάζετε μεταμφιέσεις...

Παράγινε το κακό...
Ποιος είστε, κύριε, απαντήστε μου, ευθύς αμέσως...

''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**