Catax - Francis Picabia |
Στο ύστατο όνειρο ξοδέψαμε τις ψευδαισθήσεις. Κι εσύ μνήμη το άδικο πως να λησμονήσεις όταν οι μάσκες θα πέσουν, εσύ κρίνε το άδικο. Με φωτιά σβήνει η φωτιά, κι η χαρά μου ακριβοπληρωμένη, αφηνιασμένο άλογο θερμές λάμψεις θα βλέπει πίσω από κλεισμένα σχήματα σε προκαλώ πεπρωμένο, μες στους καθρέφτες όλα αλλάζουν όλα τα βαθιά της ύπαρξης, τα ένστικτα τα ρίγη του έρωτα, κάποτε θα συναντηθούμε, κάποτε, θα διαβούμε το κατώφλι του, κι όλοι θα μας κοιτάνε αδιάφορα. Γρηγορία Πελεκούδα
Homo Universalis
ΑπάντησηΔιαγραφήΣελίδα αξιόλογη όπου η ποίηση ταξιδεύει στο παντού και στους πάντες σ΄ευχαριστώ Γεωργία Κοτσόβολου.