ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ " Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο "

Έχω μια βάρκα όλο αίμα
που όλο τον Ήλιο αποζητά.
Πάνω στο μελαψό σου δέρμα
ποιος έχτισε τ’ απόρθητα;
Φτιάξαν φωλιά τα χελιδόνια
στο στέγαστρο του πόθου μου
κι εσύ που μοιάζεις με μπιγκόνια,
μοιάζεις και τ’ αναστεναγμού .
Βαριανασαίνουν οι αλκυόνες
ερωτευμένες με το φως
και στις θαλάσσιες ανεμώνες
κρύβεται ο σπάρος αραχτός.
Κι εγώ χρονίζω στη ματιά σου
κάτι απ’ αφρό κι από φιλί.
Όλα τα βράγχια μου δικά σου
σαν σου κοπεί η αναπνοή.
Θα σου ψαρέψω την αγάπη
και θα στην φέρω απ’ το βυθό.
Θαρρώ η χαρά μου μετετράπη
σε πάθος εξαφτέρουγο.
Πόσο σε θέλω καλοκαίρι
να καις να τσουρουφλίζομαι,
να σου κρατώ σφιχτά το χέρι.
Έρωτας είναι. Ωιμέ!

γ.π.κ-δρ.
Από την «ΙΧΝΗ ΠΑΧΝΗΣ»