κάποτε θα δεις
Θα σταματούν τ’ αηδόνια
να σ' ακούσουν
Θα σταματά
η ροή του ποταμού
Θα σταματούν
μαζί βροχή κι αέρας
Και όμως
κάποτε θα δεις
Θα σταματούν τ' αγρίμια
να σε νιώσουν
Θα σταματά
η πνοή του ανέμου στα βουνά
Θα σταματούν
τα αστέρια να θαυμάσουν
Κείνη τη γλώσσα
δίχως λέξεις που ομιλείς
Κείνη
που κι αν μιλάς,
δεν την πιστεύεις.
Αλήθεια
κάποτε έτσι απλά
η γλώσσα η πρώτη
των κυττάρων
της καρδιάς
θα ξανανθίσει.
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου