ΕΥΑ ΜΑΖΟΚΟΠΑΚΗ "ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΘΟΙ"

Το σκούρο του χρόνου δεν ανιχνεύει τη φωτεινή θέα.
Το γκρι της ψυχής δεν διαλύει τον αγιάτρευτο πόνο.
Το άροτρο της πίκρας δεν οργώνει εύφορες ελπίδες.
Το θέατρο της απόγνωσης δεν απλώνει παιάνες ανάσας.

Το θαμπό της προσπάθειας δεν γεμίζει αρώματα όρκων.
Η ηχώ της ανάγκης δεν αντανακλά την αντήχηση του χρέους.
Το μάταιο των ονείρων δεν παρέχει απήχηση στόχων.
Το κλειδί του εφήμερου δεν ανοίγει την πόρτα του αθάνατου.

Η απάθεια δεν λιώνει τους πάγους της ύπαρξης.
Η άγνοια δεν μελετά τις σελίδες των μόχθων.
Η άλωση της μοναξιάς δεν κυλάει το άρμα επαφής.
Ο χώρος δεν δίνει περίσσευμα στον καθρέφτη του λάθους.

Ο ωχρός ήλιος δεν ρίχνει τα βέλη του στο δάσος της ύπαρξης.
Ο Καιάδας δεν υψώνει ιμάντες ζωής στη σωτηρία της ψυχής.
Η παράνοια δεν πληγώνει τα πάθη των άγριων ενστίκτων.
Η κρυφή ανάγκη δεν ψάχνει διέξοδο στο ρεύμα των ανείπωτων καημών.

Μα...
Η Άνοιξη της καρδιάς δεν κατακτάται
με τα βάρη της νέμεσης.
Το αθάνατο του νου δεν προκύπτει από το θνητό του φθαρτού.
Η γνώση της χίμαιρας δεν διδάσκεται από τη μελέτη του ανέφικτου.
Η ισχύς της αλήθειας δεν ποτίζεται από τη ρίζα των ενστίκτων.

Μα αν η αλήθεια των πόθων μας..
…..εστιάσει στις γνώσεις των στόχων,
τότε το φθαρτό της φύσης μας...
θα ποτίσει με νέκταρ το βάρος των φόβων.

Ευσεβείς πόθοι
……... μιας ασεβούς θνητής!

ΕΥΕΛΙΑ

Ποίημα αφιερωμένο στους ευσεβείς πόθους όλων μας!