ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΝΤΟΣ "Μιδέα.."

Ψηλά στην ακρόπολη,

μπροστά απ' τα πέτρινα τείχη

τους πελώριους βράχους,

απομεσήμερο,

με τον άνεμο να γδέρνει το αγέρωχο τοπίο,

τον είδα στην ανατολική πύλη.

Με το περίτεχνο στέμμα του

και πορφυρό μανδύα,

στεκόταν και αγνάντευε

μακριά τον αργολικό κάμπο,

ως πέρα στη θάλασσα.

Στα στριφτά του σανδάλια

αγριόχορτα και βότανα,

μα αυτός έχει το βλέμμα καρφωμένο

στο λαό του.

Γυρνάνε φορτωμένοι απ τη συγκομιδή,

στα δροσερά τους σπίτια

κι ανάβουν οι πρώτες φωτιές

στην πεδιάδα,

μικρά καντηλάκια που ευλογούν τη μέρα

που φεύγει

και τη νύχτα που έρχεται..

Μέσα στα τείχη

οι μεγάλες φωτιές έχουν ανάψει

από νωρίς.

Τα σφαχτά είναι έτοιμα

το αίμα στραγγισμένο,

η δυτική πύλη ανοιχτή.

Όλοι θα ανηφορίσουν από κει,

προφυλαγμένοι από το βλέμμα

των Αρκάδων

και τη φρουρά της Ακροκόρινθου.

Μέσα στο πέτρινο παλάτι

στα ίδια στασίδια, στόμα με στόμα,

βλέμμα με βλέμμα, ίσοι με το βασιλιά τους,

γλέντι ως το πρωί.

Να αδειάσουν οι ασκοί

το περσινό κρασί, για να μπει μέσα το καινούριο, όσο κρατάνε ακόμα το φεγγάρι και τ' αστέρια.

Γιατί η μέρα είναι μοχθηρή..

Έμεινα μόνος λίγο ακόμα,

ξεχασμένος στο τοπίο,

σ' ένα παγκάκι-θρόνο.

Κατηφόρισα

αργά και απρόθυμα

για τη συναυλία..

...που στάθηκε αντάξια.

Ευτυχώς.

Θοδωρής Κόντος

Η φωτογραφία είναι από https://www.argolisculture.gr/