ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Λαβωματιά"

Seated Nude with head bowed Jean Edouard Vuillard

Εσύ,
που στέκεσαι ακίνητος ώρες
για ένα φιλί,
στη μορφή της θα λιώσεις.
Όταν θα μάθεις
όσα απαρνήθηκε
θα σακατευτείς.
Γιατί το ήξερε
πως βίαια ενηλικιώνεται
ο έρωτας
κι από παρθένο παιδί
χυμάει στο θεριό_
σαν λύκος πεινάει_
ζητάει,
απαιτεί,
μα εκείνη τον ρήμαξε,
της πήρε
του πήρε
και ράγισαν,
μαζί μακελέψανε το αγρίμι του.
Εσύ,
που τώρα επαιτείς
για ένα της άγγιγμα,
στο λυγμό της
την ψυχή σου θα στάξεις,
ηχηρά διαλύεται
μαζί με τη δύση
να γίνει σελήνη
για να σου πει όσα ανείπωτα
σ αγαπώ με τ αστέρια,
γίνεται το φανάρι
στην ξεχασμένη πανσιόν,
φοράει τη βρώμικη μπλούζα
του ταξιδιώτη,
μιλάει τα άηχα,
τη βουβή παντομίμα
του απελπισμένου
για να σε λατρέψει,
έστω κι έτσι_
νοερά_.
Περίμενε,
το φιλί της υγρό
θα νοτίσει το χερσαίο σου
έδαφος
και οι εσπερινοί σου όλοι
από δω και πέρα
θα ραίνονται τρυφερά,
μόνο θυμήσου,
κανένα δείλι δεν υποτάσσεται,
μόνο αγαπιέται
με αγάπη λαβωματιά.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ