Κι εσύ να δύεις ήλιους
να ξεφτίζεις φεγγάρια
να μετράς λάβαρα !
Σπατάλημα ζωής ενίοτε
Ταραγμένοι έρωτες
απατηλά βήματα
πέτρινα χάδια
Βουλιάζει το κορμί σε βρώμικα σύννεφα
πνίγεται το όμορφο σε φιλιά χάρτινα
Χωρίς σωσμό
Αναπόφευκτα το πλήρωμα της ψυχής
Επαναστατεί
Σε είδα να φεύγεις
Σε είδα να γελάς
Για το ναυάγιο κουβέντα
Άλλωστε τι;
Τόσα άδεια ναυάγια
κατοικούν σε βυθούς
..... ΣΕ είδα να κλαις!
... a.n.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου