ΔΩΡΑ ΜΑΡΓΕΛΗ "Απελευθέρωση"

Φαίνεται πως δραπέτευσε επιτέλους το καλοκαίρι. Φορούσε ακόμη λευκά και είχε εκείνη την πανσέληνη ομορφιά του ουρανού που στέκει μπλε χωρίς ερώτημα στο μέτωπο. Ανάσαινε πια με δυσκολία μέσα στο Σεπτέμβρη. Ήταν αιχμάλωτο της θλίψης μας, της εμμονή μας να μεταγγίζουμε όλες του τις γαλάζιες φλέβες μέσα μας. Τον ωραίο του λαιμό τον σημάδεψανε τα δάχτυλά μας , που εκλιπαρούσαν σχεδόν χυδαία «μείνε». Δεν έχει πια μιλιά για εμάς. ¨Όλα εξάλλου μας τα είπε. Έριξε χθές κρύο νερό στο πρόσωπό του, πήρε τα ψάθινά του πόδια και έφυγε. Μίλια μακριά θα βρεθεί, θα αποδημήσει, θα χαριστεί αλλού μέχρι να καταλάβουμε στα αληθινά το αναπόφευκτο. Πως η ζωή δεν είναι για πάντα καλοκαίρι. Φεύγει για να μη γίνει ξεθυμασμένη Ιθάκη, σύντροφος δεδομένος, μονότονη επανάληψη. Θα επιστρέψει. Ίδιο πυροτέχνημα έφηβο.
Εμείς για λίγο θα γκρινιάξουμε με θλίψη δισυπόστατη που θα σωπάσει κάτω από μια πρόχειρη κουβέρτα αγκαλιάς. Θα τρώμε καραμελωμένα μήλα με κανέλα για παρηγοριά και δεν θα μας δαμάσει το πείσμα του χειμώνα. Σε λίγο θα ανθίζουνε μόνο τα χείλη των κοριτσιών που γιορτάζουν τη ζωή όλο το χρόνο. Μαργαριτάρια του ουρανού τα όνειρα που δεν γερνούν θα φέγγουνε τις νύχτες δίχως άστρα.
Θα σε συναντήσω κάτω από μία ομπρέλα κόκκινη. Σαν σκύψεις να με θυμηθείς η πόλη μας θα μοιάζει με εκείνη που αγαπήσαμε. Απελευθερωμένη από προσδοκίες εποχής.

Δώρα Μαργέλη

Φωτογραφία από την ταινία "one thousand times good night "