ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 Βrooke Shaden Photography

Θυρανοίξια ψυχής

Μια βραδιά στη συνοικία με το μοναχικό φεγγάρι
οι δαίμονές του

ιδέες έμμονες για το χαμένο χρόνο
σαν σε τοιχογραφία του Σειληνού,
με τις Μαινάδες

χορεύουν

Στο κάδρο η Ανάμνηση
Η θαλπωρή της Πατρίδας των λέξεων
στους στίχους του,μόνο.
Δεν θα γίνουν λάφυρο στα χέρια κάθε απίστου

Σελίδες άγραφες , τ'ανείπωτα

σαν αιώρες κρέμονται από τη ματιά του
και οι ψίθυροι ραμμένοι στα χείλη του

Διάβαζε το κόκκινο της Ζωής

κοντά στις χαραμάδες που έχουν τα πράσινα παράθυρά του

Κάθε στίχος του

σαν ρόδι που σκορπίζει άνθια χαρμολύπης

Η Ομορφιά βάζει την υπογραφή της

Του σβήνει τις ρυτίδες

Τυχερός – δε θα γεράσει ποτέ!

Alla Tsank art

Ματαίωση

''Είμαι ελεύθερος,γι αυτό χαμένος''Κάφκα

Σε μια πολιτεία,πίσω από τον Ήλιο μονάζανε
Είχε στερεμένες βρύσες ,δέντρα χωρίς σκιά
Ντυμένοι τη σιωπή,την βάπτιζαν σε πίδακες πηγής
Σπονδή στην ελπίδα
Κάποτε με λέξεις σκυφτές χωρίς μνήμη περιδιάβαιναν
Σαν τον ήρωα του Franz K.στο δρόμο προς τον ''Πύργο''
Ο ''Πύργος ''τους ήταν σε γυμνούς βράχους
Πέρα από τα ηλιοτρόπια,πέρα από τους στίχους
Γιατί το όνειρο ,σαν χαρούμενο καράβι ,σαν ακούσια παρέκβαση
Το 'ριχνε η ματαίωση στα βράχια,του πρώτου νησιού που συναντούσαν