ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ - ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Leonid Afremov    foggy autumn

i.ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Ψιχάλες καφετιές τα φύλλα του φθινοπώρου,
ζεστά φιλιά και χρώματα δειλινά.
Κρυμμένοι αστερίες στους κόρφους τ' ουρανού,
απογεύματα αποδημητικά
και μια απρόσμενη συνάντηση με τα χελιδόνια.
Χρυσάνθεμα λευκά στις κάμαρες με τα ρολόγια
να δείχνουν πάντα τα περασμένα,
χάρτινες βαρκούλες αποχαιρετούν τις κοπέλες
με το φθινόπωρο στα μάτια.
Στο σταυροδρόμι με τα ξωκλήσια
κόκκινες καμπάνες χτυπούν τους εσπερινούς,
προσκυνητές οι πελαργοί
που θα ξεκινήσουν σε λίγο για το μεγάλο ταξίδι.
Κομποσχοίνια πλεγμένα με τις κοτσίδες της ιτιάς
στην όχθη της ακροποταμιάς,
μουσικές ακούγονται απ’ τον θίασο των δέντρων
που ξεκίνησαν τη νύχτα
να συναντήσουν τις ψυχές των περασμένων φθινόπωρων.
Πέρα μακριά ένας άγγελος μαζεύει τα φορέματα των πεύκων
που παρέσυραν οι άνεμοι,
ένα μικρό καράβι ταξιδεύει στην αλάνα με τους βώλους των παιδιών.
Τα πέδιλα των ημερών σκεπασμένα από χρυσοπράσινα φύλλα,
ξυπόλυτες οι ώρες στο δρομάκι με τις μαργαρίτες.
Προσεκτικά τα βήματα της ανεμώνας στο λιβάδι με τα παραμύθια,
ένα μανουάλι με αστέρια κάτω από τα μεγάλα πλατάνια.
Γερμένοι πάνω απ’ τα όνειρα πύργοι με φεγγάρια στις επάλξεις,
κίτρινο και μωβ το φόρεμα της νύχτας.
Αρώματα πολλά απ’ τη ραγισμένη μνήμη των λουλουδιών,
οι γειτονιές γεμάτες δειλινά και μια γνώση αγίνωτη.
Αντιμέτωπες με τον καιρό οι πεταλούδες
στην κοιλάδα με τις σκιές των ονείρων,
τ’ άλογα με τ’ αμυγδαλωτά μάτια ψυχανεμίζονται ανήσυχα τις μοίρες.
Μαυροπούλια ανεβασμένα στα κατάρτια των κυπαρισσιών,
τα κυπαρισσόμηλα δεμένα στις ουρές των χαρταετών.
Το ασημένιο κουτί με τα μυστικά
στις κουπαστές με τα ονειροπαρμένα ναυτόπουλα,
γυρνούν οι ανεμοδείκτες στις σιωπηλές κάμαρες
πάνω απ’ το πρόσωπο του κοιμισμένου φθινόπωρου.
 Ιωάννα Αθανασιάδου

Hans Anderson Brendekilde – A Wooded Path In Autumn


ii.ΦΥΛΛΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ

Φύλλα θλιμμένα, φθινοπωρινά,
αποχαιρετισμοί κι αγγίγματα σιωπηλά!
Ζητιάνες οι μέρες
κι ο χρόνος δυνάστης,
οι αδειανές κάμαρες, γέρικα κορμιά.
Ψιχάλες πονεμένες ο Σεπτέμβρης,
οι αναμνήσεις αποδημητικά πουλιά,
φυλλορροεί το δάκρυ απ’ τα κλαδιά.
Τα δέντρα θλιβερές σκιές,
ψυχές λεηλατημένες και γυμνές,
άστατοι οι άνεμοι κι υγροί
θλίψη κι αντάρα οι ουρανοί.
Ρούχο σκισμένο η φθορά,
γδύνουν οι ώρες την ερημιά.
Ιωάννα Αθανασιάδου

Emil Nolde, Autumn Sea  

 
iii.ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Κυματιστό αεράκι στο καλοκαίρι που φεύγει,
η αμμουδιά μπαίνει στις κάμαρες
με τη θάλασσα στις φωτογραφίες,
γλάροι πετούν στα όνειρα
κι ένα μικρό σπουργίτι το Φθινόπωρο.
Κατάρτια με λάβαρα και σημαίες αδράχνουν τον ήλιο,
καμπάνες φτιαγμένες από βότσαλα
κουδουνίζουν κρεμασμένες στα σύννεφα,
οι αχινοί, μαύρες τελείες στον Αύγουστο που επιμένει.
Γοργόνες κρατούν εικονίσματα στα ξωκλήσια,
τα σταυρουδάκια χρυσά στο λαιμό των κοριτσιών,
κι οι ώρες, ασημένια φύλλα πεσμένα στα νερά.
Ονειρεμένο το τραγούδι της θάλασσας,
πέφτουν βουτηχτάδες στα νερά
να βρουν το μεγάλο κοχύλι με τα μυστικά του ωκεανού,
σαν υποψία ο Σεπτέμβρης γκριζάρει τα μαλλιά των καπετάνιων,
κι έτοιμα να σαλπάρουν τα καράβια για ταξίδια μακρινά.
Το ποτήρι της αλμύρας γεμάτο φως κι αέρηδες,
αργοσβήνει το θέρος στις ακρογιαλιές,
κι η Παναγιά μεσοπέλαγα
κρατά αμέριμνα πλεούμενα
και πουλιά ταξιδιάρικα
σ΄ολοπόρφυρους ουρανούς.
Ιωάννα Αθανασιάδου