Φωτογραφία: John Gill
.
Ένας διαβάτης της αυταπάτης,σε δρόμους χαμένους και ξεχασμένους,
πουλώντας όνειρα στα περιθώρια,
ήταν η μορφή του, η θύμησή του.
Μπουκάλι άδειο από φτηνό κρασί,
μια ζωή στο μηδέν από την ενοχή,
ματιά άδεια στο λαθρεμπόριο,
μνήμες στο τίποτα από της καρδιάς το εμπόριο.
Δοσμένος σε ουρανούς άγριους,
χωρίς καμία ελπίδα,
μην πιστεύοντας σε κανένανε,
ούτε στην ψυχή του την ίδια.
Λόγια σπασμένα, χωρίς καμία ουσία,
πράξεις καταναγκαστικές από την ψυχής την οκνηρία.
Χωρίς φτερά, χωρίς μια αγκαλιά,
χωρίς συναίσθημα, χωρίς ζεστασιά.
Πάλλεται και περιστρέφεται,
ζει και ονειρεύεται,
σε έναν μικρόκοσμο,
απρόσωπο και αδυσώπητο.
Μια διαφάνεια εικονική στο βλέμμα του,
μια ύπαρξη νεκρή, χωρίς αίσθηση το γέλιο του.
Χωρίς αρχή, χωρίς ένα τέλος.
Ένας πόλεμος ψυχής ανελέητος.
Σύντροφοι σαν τον ίδιον πολλοί.
Χτυπημένοι και αυτοί από την ίδια λογική.
Αλλά καθένας στον δικό του κόσμο αφημένος.
Τοn κόσμο των τρελών και των αδικημένων
Poem: Stamatina Vathi
3-9-2016
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου