Στεγνώνει το αμάνικο μπλουζάκι του καλοκαιριού
κουράστηκαν τα φύλλα της συκιάς και πέφτουν μαραμένα
τα σύννεφα πυκνώνουνε τα πρωινά στον ουρανό θλιμμένα
κι ο ήλιος κρυφτό παίζει με τη θλίψη ενός παιδιού
Πετάει ο κότσυφας δειλά στην άδεια τη δαμασκηνιά
από κλαδί σ'άλλο κλαδί κι όλο ραμφίζει
φθινόπωρο μυρίστηκε δε νοιάζεται τη βαρυχειμωνιά
και τριγυρίζει και τριγυρίζει
η πεταλούδα σαν παστρική νοικοκυρά
μάζεψε τα μεταξωτά μες στο ντουλάπι
να τα φυλάξει από το μάτι το κακό
κι από το άγριο, τ'ανίκητο δρολάπι
Κι εγώ σα φύλλο φθινοπωρινό κάθε πρωί
το σάρωμα του ανέμου λογαριάζω
ποιος ξέρει που θα με πάει σε ποια ακτή
και ποια σελίδα της ζωής μου θα διαβάζω!
Πόλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου