ΛΙΛΙΑΝΑ ΜΠΑΝΤΕΑ "~ Ακροτελεύτιες σκέψεις του Σεπτέμβρη ~"

Σεπτέμβρη μου!
Όμορφε παιχνιδιάρη μου!
Τα φρύδια σου αγάλι σύννεφα μαζεύουν.
Τα πυρωμένα λόγια του Αυγούστου
σαν το θρόισμα των φύλλων στα αυτιά σου,
με ένα ρεφρέν του έρωτα,
εμπλουτίζουν τις φλογέρες σελίδες της μοίρας.
Των δαγκωμένων χειλιών το πόθο
όαση στην έρημο της ψυχής..
Ω βελουδένια εποχή στα μυστικά της σαγήνης !
Χιλιάδες σταγόνες του έρωτα κρασιά
βάλσαμα στα ιπτάμενα " σ"αγαπώ" σου..
Με την ευαισθησία ενός φύλλου που πέφτει
ή με το δάκρυ της νοσταλγίας
ενός αμοίραστου δειλινού,
γλιστράει το τραγούδι.
Μια νότα του μπλε ξεπροβάλλει..
Μια χούφτα αγάπη θάλασσας και ουρανού.
Αχ, μελωδικέ μου Σεπτέμβρη !
Στο πόντιουμ της ορχήστρας σου
ο άνεμος θρυλείται
πως την αέναη μπαγκέτα του μαέστρου
τα φύλλα κυνηγάνε.
Αχ, γλυκέ μου!
Άυπνη η μελαγχολία στα βλέφαρα σου..
Το βλέμμα σου,
αστείρευτη πηγή γάργαρης ψυχής.
Ξαπλωμένες ολοπόρφυρες στιγμές
μάγουλο με μάγουλο στο παγκάκι του ποιητή,
διέξοδο στου ονείρου τα χαράματα.
Τα πινέλα δεν κουράστηκαν να γράφουν,
με την πυξίδα της καρδιάς
ανιχνεύοντας των υποσχέσεων την ανάσα
στα χρυσάνθεμα σου.
Φύλλα κομπολόι κεχριμπάρι
πλεγμένες στην υγρή παλάμη σου..
Αχ, αυτά τα φύλλα!
Απέσπασαν βραβείο σκηνοθεσίας
διακοσμώντας
τα μουντά δωμάτια της ψυχής.
Μια έξαρση της καρδιάς
απόσταγμα στων ματιών την οθόνη.
Στο μετέωρο βήμα σου
ακροτελεύτιες σκέψεις
μυημένες στα φυτώρια ουτοπίας.
Στα στερνά σου,
πλαγιάζω στο σύννεφο του ονείρου
ν' αφουγκράζομαι
του αύριο τις αχτένιστες στιγμές.
Κάτω απ ' ένα δέντρο
μια μάζα των άνυδρων ερωτήσεων
περιμένει την βροχή να ευλογά.
Ενα έμβρυο φως
ανησυχώντας για το μέλλον
βγήκε στην βροχή..
Στο φόντο του βρεγμένου ουρανού
ακόμα χαράζει γράμματα της προσδοκίας..
Πυκνά επίθετα αγάπης
μυρώνουν το ανώτερο σκαλί.
Αχ, πόσο σ' αγαπώ Σεπτέμβρη ! 
* Liliana Bantea*