Με μια σταγόνα μελανιού
γράφτηκε η ιστορία.
Η ελπίδα του αιώνιου
θα ΄ρθει σαν λάμψη
μες στο γαλάζιο σου
ν΄απλωθεί,
όταν γλυκός άνεμος
θα δει πως δάκρυσε
το δείλι στον ορίζοντα.
θα πλημμυρίσει τις στιγμές
νοσταλγίας,
με λευκά περιστέρια
τα χρυσαφιά σύννεφα,
αλλόκοσμο όνειρο
θα κλέβει τη μέθη
κι ο έρωτας πυρπολητής
θα γίνεται του νου.
Γλυκέ μου άνεμε
πάρε τη σιωπή μου,
μες στις ανταύγειες
γιατί τότε μόνο όλα
θ΄αλλάξουν,
τα νοήματα,
σε θάλασσα ποιητική
αν ταξιδέψουν.
Γρηγορία Πελεκούδα
6/1/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου