ΒΙΚΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΥ " Ο ερχομός "

Η νύχτα μύριζε ευωδιά. 

Μια γλυκιά σιγή είχε απλώσει η προσμονή στη φύση, 

για να σ΄ακούσω ότι έρχεσαι με ένα φιλί στα χείλη..

Πόσο με γλύκαινε αυτή η προσμονή που μέσα μου καιρό είχε αρχίσει..

Θυμάσαι: 

Έφερες και τον Έρωτα μαζί σου εκείνη τη βραδιά που ήρθες να με συναντήσεις.

Σε κράταγε απ΄τη μέση ... Θεέ μου με τι κίνηση και πόση χάρη σε λίκνιζε, πάνω στο σχήμα του φιλιού του. Με τι γλύκα και τι ομορφιά είχε στολίσει το πρόσωπό σου! 

Ανάμεσα μας στάθηκε... 

Το λαχάνιασμα της ανάσας του ήταν ευωδιαστό, το βλέμμα του με ατένιζε βαθιά,και ένα ταξίδι όασης υποσχόταν η βαριά αναπνοή του. 

Σε θέλω… 

Θρόιζε ο ήχος της φωνής του, το σώμα του απαλά και δειλά όλο και τύλιγε το δικό μου. Στα γαλαζοπράσινα μάτια του έρρεαν οι αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.Τα ακροδάχτυλά του χάιδευαν την φλεγόμενη αίσθησή μου, και το πάθος του κούρσευε τον δισταγμό της παραδοχής μου. 

Ανάμεσά μας παραμόνευε…

Να γευθεί το πρώτο μας φιλί, και ν΄ακούσει τους ήχους απ΄το κατευόδιο της ευφροσύνης, στο γλυκασμό της τρυφερότητας.

<< - Άσε με να σ΄αγαπώ μου ψιθύρισε... καιρό ακροζυγιάζω τα φτερά μου στα ύψη τ΄ουρανού σου !

Σε διψώ… 

Μέσα στα λόγια τ΄ανείπωτα, άδικα σου αντιμάχομαι. Είσαι δροσοσταλίδα φεγγαρή κι ανάβεις στα όνειρά μου. 

Σε ποθώ…

Το φιλί σου φλυαρεί ευέξαπτα όταν η φαντασία μου σ΄αγκαλιάζει, και νιώθω ένα πρωτοτάξιδο ερωτικό σκαρί, να σεργιανίζει στο πυρωμένο εντός μου ! >>

Τι μαγεία Χριστέ μου αναβαστούσε η εύθραυστη σιωπή ανάμεσά μας. Μέσα στους ιριδισμούς των ματιών του έβλεπα την ταραχή μου! Ακόμα κι η ψυχή μου ορθώθηκε να δει το θαύμα! 

Και πόθησα…

Γεράκι να υψωθώ στου έρωτά σου τον αιθέρα! Να σ΄αγγίξω… ν΄ αγγιχτώ… κι ας πληρώσω με το ίδιο μου το νου το κόστος στην πρεμιέρα.

Να σε δω να με φιλάς, της ψυχής μου ανοιξιάτικο κρίνο, κι ο αγιασμός σου τα χείλη μου να σιγήσει. 

Να σε δω, δίπλα μου να πλαγιάζεις , σαν από έρωτα εφηβικό με τρυφερεύει το φιλί σου… 

Γουλιά- γουλιά τα μάτια μου να σε πιουν, ακόμα κι αυτή την περίσσεια, η καρδιά μου με την χάρη σου να αναγαλλιάσει. 

Να σε δω να με κοιτάς, το φυλλοκάρδι μου γλυκά ν΄αηδονάει. 

Το πλάνο το φως σου να δω, κι ας κάψει του ανθού μου τα φύτρα. 

Να δω... να σε γλυκοφιλάει ο μπάτης στα μαλλιά, τον πόθο μου να σου λουλουδίζει... 

Να τον ρωτήσεις γιατί εδώ μοσχοβολά κι αυτός να σου απαντήσει τρυφερά... 

Εδώ η αγάπη μένει… !

Βίκυ Δρακουλαράκου