Καλημέρα ! Καλημέρα ; Γλυπτά αετωμάτων ! Ερέχθειο ανεξαρτησίας ; Όχι ερείπια! ! Ελληνική επικράτεια..αραιοχθηρία..αποκαθήλωση..Μέτρηση και αποτύπωση που μυρίζει κλοπή εν λόγω αιώνα ! Παράξενο.. Φιρμάνι..Όχι φιρμάνι ! Μάρμαρα..Κίονες..Μιλάτε !..Μιλάτε..Καλημέρα Ελγίνεια Μάρμαρα ! Μιλάτε μιλάτε.. Διαμελισμένα πολλά τμήματα.. Ανώτερο τμήμα των τοιχών..Μιλάτε ! Ακρόπολη των Αθηνών ; Ζωφόρος του Παρθενώνα ; Σωζόμενες μορφές ; Ελληνικοί Θησαυροί ; Επιστροφή ; Ξαναζώ..Ξαναζώ.. Μιλάτε, μιλάτε.
Εκκωφαντικές στιγμές γεμάτες ένταση, σαρκασμός οδυνηρός. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο ουσιαστική προσέγγιση διαχρονικών, και βαθιά ανθρώπινων Γλυπτών του Παρθενώνα. Το αρχιτεκτόνημα κατάδυσης ψυχής της δικής μου ρομαντικής παράστασης, μιας απέραντης πάντα ανήσυχης συνεχώς αναιρούμενης ανυπόφορης περιέργειας, που με ωθεί μπροστά που ποτέ δεν με αφήνει στιγμή ηρεμίας, που αντικαθιστά απόλυτα την
Μετουσιωμένη
Φωτισμένη
Συμφιλιωμένη
Ονειροπόληση
των Ελγίνειων Μαρμάρων του Παρθενώνα
στην αίσθηση της έντονης παρουσίας μου
για κάποιο είδος θεόπνευστης υποβολής με τα πλέον μελανά χρώματα της αρπαγής
Μιλάτε..Τι να πείτε. Ό, τι να 'ναι ! Αφαίρεση και Φυγάδευση. Το χρονικό της κλοπής. Κόσμοι άλλοι, επουράνιοι μέσα από επικίνδυνες ρωγμές στα υποχθόνια… Ελλάδα… Ελλάδα… Καλημέρα Ελλάδα ! Που είναι τα Γλυπτά ; Καληνύχτα.. Καληνύχτα ; Διεγείρομαι που το Άγαλμα του πνεύματος δεν βρίσκεται εντός της έκστασης και που η έκσταση δεν είναι το Άγαλμα - Μορφής, διεγείρομαι από το Άγαλμα-στάσης, από το Άγαλμα-συνείδησης, το Άγαλμα -ύπαρξης που με συναρμολόγηση ή αναγέννηση εγγράφει τα πράγματα εντός του Αγάλματος.
Εδώ είμαι. Αναλογίζομαι.. Απευθύνομαι.. Είμαι εδώ.. Άγαλμα μεγαλειώδες, ελληνικότητα και πατρίδα. Πολύ διστακτικά για να επιχειρήσει να αποκτήσει χρυσή μάσκα, το μάρμαρο, πιο ανάγλυφο και από κάθε επεξεργασμένη χρυσή μάσκα, περιφέρεται στο συγκεκριμένο αίτημα ή στην επιστροφή και η απουσία ζωής, το πάθος εκστρατείας, η απέραντη κακοποίηση του το περιορίζει στην αναγνώριση ή διόρθωση. Βλέπω το Άγαλμα, κι όταν δεν μπορώ να το δω, ακούω κι όταν δεν μπορώ να ακούσω, το στερεώνω.
Διάλυση
Αχρηστία
Βεβήλωση
Nα δω τα Ελγίνεια Αγάλματα του Παρθενώνα· στο φως, απαλά, σεβάσμια, σχεδόν αγαπητικά, σημαίνει να μιλήσω για τον κόσμο από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης ·σαν απ’ του πάθους την πηγή κράζοντας « Γεννηθήτω το φως !»
«Γλυπτά του Παρθενώνα είναι αυτά τα περάσματα του χρόνου, τα αναφτερώματα της ψυχής στα εγερτήρια και παρηγορητικά κηρύγματα, δίνοντας μια ακόμα μαρτυρία της βαθύτερης ιδέας της Αθανασίας απ’ τον αμείλικτο αφανισμό. Όποιος επιζήσας νεοέλληνας έρχεται στις κοιτίδες του αλύτρωτου ελληνισμού για ένα δάφνινο κλωνάρι, θα κοιτάξει τις αναμνήσεις μιας πνευματικής στάθμης πατρικής γης, ώστε να χάνει τη συνείδηση της ζωής»
« Γλυπτά του Παρθενώνα είναι οι λησμονημένες κοινότητες του κόσμου, οι φωνές της πατρίδας που δεν το βάζουν κάτω στα δύσκολα, αλλά περιέχουν συναισθηματική φόρτιση από περιδιάβαση συναίσθησης παγκόσμιας κληρονομίας. Όποιος τα ακολουθεί δε θα πλανιέται στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το παράπονο του κόσμου που δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ, για τους γενναίους συμπατριώτες που τ’ αγάπησαν και πάσχιζαν με πάθος και φλόγα της λαχτάρας για Ελευθερία στην καρδιά τους »
«Γλυπτά του Παρθενώνα είναι οι άτυπες διαμαρτυρίες – οι κλοπές μ’ ευλογίες προς όλες τις κατευθύνσεις με την όψη των στερήσεων και της πίκρας από το σταυροδρόμι της λαμπρής ιστορίας σ’ όλους τους τομείς. Όποιος περάσει από δίπλα τους θα φωνάξει, θα κλάψει, θα ζητάει από την ορχήστρα να παίξει τον Εθνικό Ύμνο απ’ την κοιλάδα της αμαρτίας ή άγριας μοχθηρίας. Αυτή είναι μια φαινομενολογική προσέγγιση παρθενική με γέφυρα το ονειροπόλων της θείας - ιδέας μετουσιωμένης σε κατάθεση Ου-τοπίας»
Σκευωρίες
Πλεκτάνες
υποκριτικά τεχνάσματα
επιτήδεια κόλπα
φθόνος και τύψεις
«Γλυπτά του Παρθενώνα είναι οι ελπιδοφόροι άγγελοι προσδοκίας για την αποκατάσταση ανυπέρβλητης αξίας στην όψη και στο παράστημά τους σε όποια χώρα, σε όποια συνθήκη, σε όποια περίσταση, σε μια μόνο νύχτα, σε ένα χώρο που μεταμορφώνεται η απογύμνωση « Μυθωδίας ». Ρίζες πορφυρογέννητες που βγάζουν κλαδιά, κι άλλα κλαδιά ζωντανά και εμπνευσμένα και που τα κλωνάρια τους από το πολύ μακρινό Χθες, ανθίζουν και φτάνουν ως το Σήμερα κι έγιναν οι « οι Μεγάλες Ελληνικές Μορφές »
«Γλυπτά του Παρθενώνα είναι οι περιχαρείς, εναγώνιες, θριαμβευτικές ή απελπισμένες καταληκτήριες κραυγές και οι πιο πρωτεϊκές και ακατέργαστες μορφές με καταγραφές συναισθημάτων που μας προτρέπουν σε μια διαρκή συνομιλία με τους θρηνητικούς ψιθύρους σε μια πόλη, αποστασιοποιημένη από το επαχθές. Εκείνοι που πιστεύουν σ’ Αυτά, κι αν πεθάνουν, θα ζήσουν και ο καθένας που ζει κι εμπιστεύεται σ' Αυτά δε θα πεθάνει ποτέ μεταξύ κλειστού και ανοιχτού χώρου, εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου »·
« Γλυπτά του Παρθενώνα είναι ο πολιτισμός, η αλήθεια η ζωή και η αποκάλυψη του μυστικού έστω κι αν αυτό το μυστικό είναι ο αποξενωμένος εχθρός απέναντι σε απατηλές δομές · αιχμάλωτα μάρμαρα σ’ εξορία που κρατούν άσβεστη τη φλόγα για τα ψυχικά αποθέματα κι’ υποδαυλίζουν τη λαχτάρα για την αποτίναξη ρομαντική εισβολής αποφασιστική νίκης στον γαλάζιο ουρανό της Αττικής · αποτέλεσμα ολόχρυσων , τιμημένων και πολύτιμων εμπειρικών προσμίξεων, κι όχι λανθασμένων λογικών εκτιμήσεων και υπολογισμών »
« Γλυπτά του Παρθενώνα είναι τα προσωπικά γεγονότα από υλικά της ιστορίας, εσείς οι μνήμες συλλογικές και προσωπικές χωρίς τυποποιήσεις και συμβάσεις της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Εκείνα τα δοξασμένα μάρμαρα που μένουν ενωμένα μαζί μας κι εμείς μαζί τους, αυτά δηλώνουν « πάρεξ ελευθερία και γλώσσα », δηλαδή Ελλάδα μεγάλης δύναμης και ομορφιάς, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε το χρόνο και να διατηρήσουμε ψήγματα της μνήμης »
Nα δω τα Ελγίνεια Αγάλματα του Παρθενώνα ·απαλά, σεβάσμια, σχεδόν αγαπητικά, σημαίνει να μιλήσω για τον κόσμο από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης ·σαν απ’ του πάθους την πηγή κράζοντας « Γεννηθήτω το φως !»
Γι’ αυτό λέω : Το νιώθω, το βλέπω στα γυάλινα μάτια του σκοτσέζου λόρδου Έλγιν. Να κάνεις ξεχωριστή αίσθηση κάθαρσης αδηφάγε φίλε· από την στοργική γλώσσα, είναι σα χρησιμοποιείς τη γλώσσα για να εκφράσεις μέσα από μια ανελέητη κλειδαρότρυπα εκείνο που συνήθως δεν εκφράζεται σα να τη χρησιμοποιείς μ' έναν τρόπο μυσταγωγικό, προβληματικό, υπαρξιακό σα να αποκαλύπτεις τις δυνατότητες που έχει να προκαλεί το συναισθηματικά νοητικό - σωματικό συγκλονισμό σαν να τη διαρείς στα δυο και να τη διαμοιράζεις ενεργά μεταξύ κλειστού και ανοιχτού χώρου, εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου.
Είναι σα να στέφεσαι με την ανεμπόδιστη και ασυνείδητη εκροή ποιητικής ψυχής άσπονδε φίλε· χωρίς πίστη, ελπίδα και κανόνες από κάθε ψευδαίσθηση, από κάθε φως, για την παρατήρηση της ίδιας της ζωής για την καλλιέργεια της φαντασίας, ενάντια στις αναμνήσεις της γλώσσας μιας χαμένης πατρικής γης, για να μην πούμε στα χάσματα του λόγου, ενάντια στον παγιδευμένο πολιτισμό, δίνοντας φρενήρη ρυθμό..σαν μια μορφή μαγικών εξορκισμών.
Καλημέρα ! Καλημέρα ; Από καιρό ακούω τον Βόμβο. Βλέπω σημαντικές ελληνικές αρχαιότητες, βγαλμένες μέσα από τη ζωή, πλημμυρισμένες με σκέψεις ζωής, να είναι αβάσταχτες λόγω του χθες , ή λόγω του εαυτού τους. Καλημέρα ! Καλημέρα ; Βλέπω τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέφουν.
Τότε που.. Τότε..Πότε ;
Χτες ή αύριο ;
Κλάπηκαν ;
Θα επιστρέψουν ;
Που είστε μάρμαρα μου ;
Που πήγατε ;
Γλυπτά του Παρθενώνα. Εκεί στο Βρετανικό Μουσείο, εκεί ο Αγαμέμνονας, εκεί ο Δίας, εκεί ο Ποσειδώνας. Εκεί μερικά κομμάτια πέτρας με επιγραφές. Εκεί..Στην πέτρα. Τα γλυπτά του Παρθενώνα υπάρχουν μέσα στην πέτρα, ένα εξωτερικό ερέθισμα ως παράθλαση, ως πολυπρισματικό κάτοπτρο, ως διαθλαστικός κρύσταλλος μέσα στο κοινωνικό και στο αισθητικό φαινόμενο. Γλυπτά του Παρθενώνα με το πρώτο σάλπισμα της μέρας και της νύχτας, αποφασισμένα να κατακτήσουν κάθε ομορφιά, άξια για κάθε ομορφιά...μια γέφυρα που μας ενώνει, ένα συναίσθημα βαθύ στα πιο απόκρυφα σκιρτήματα της υπόστασης μας.`
Xρήστος Αθανασίου
Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Συγγραφικό έργο:
«Λογοτεχνικές Αστραπές»
«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»
«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )
«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»
«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»
[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου