ΣΥΛΙΑ ΧΑΔΟΥΛΗ " Ατιτλο "

Ένας λευκός Άγγελος έχασε τα βήματα του
στην ομίχλη ενός υγρού βλέμματος αγάπης
Άφησε τα φτερά του αφόρετα σε μια γωνία
κρυμμένα στις σκιές του δωματίου της
Ορκίστηκε με το χέρι στο μέρος της καρδιάς
Αιώνια Αγάπη κοιτώντας την βαθιά στα μάτια
Τα δάχτυλα της Χάραξαν ανεξίτηλα το όνομα της πάνω στο σώμα του
Τα ίχνη της παρουσίας της έσβησαν στα σκαλοπάτια του χρόνου
Φυλάκισε εντός του τα αλώβητο παιδικό βλέμμα της αθωότητας της
Σφράγισε με ένα φιλί τις ώρες της αγάπης
μέσα σε κοχύλια πορφύρας
Θραύσματα πολύτιμα κόλλησαν στα δάχτυλά του
Αγκάλιασε τρυφερά με τα μάτια του με χρώματα
διάφανου νερού την ανάμνηση της
Έσκαψε μέσα του και τα έκρυψε όλα
τρυφερά στην πιο βαθιά τσέπη της ψυχής του
Πανάρχαιος θρήνος όταν την φλόγα ενός κόκκινου έρωτα
σβήνει η πνοή ενός ανελέητου παγωμένου ανέμου
Σκουριά αιώνων είχε το μαχαίρι που έξυσε βαθιά την πληγή του
Στάχτες νοτισμένες από τις φλέβες του σκορπίστηκαν στο πάτωμα
Όνειρα προδομένα
Αναμνήσεις χωρίς οίκτο
Μορφές αθανασίας
ανάσαναν τα μάτια του.
Σ.Χ.