ΕΥΗ ΜΑΡΟΥΛΗ - ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Φωτογραφία -  Γιώργος Βλαχάκης 

Ανύπαρκτο...

Μία σκιά παράθυρο,
ανύπαρκτο σε τοίχο,
σούρεαλ μοιάζει ζωγραφιά,
που αναζητά ένα στίχο.
Μία σκιά παράθυρο,
σκέφτεται,δεν πειράζει.
Αν ήμουν όμως παράθυρο,
θα είχα ένα περβάζι.
Πλατύφυλλο βασιλικό,
θα είχα σε μια γλάστρα
και τ’ άσπρα κουρτινάκια μου,
θα έλαμπαν από πάστρα.
Θα χόρευαν λάγνο χορό,
σαν φύσαγε τ’αγέρι
και θα σιγοψιθύριζαν,
τραγούδι για ένα αστέρι.
**Εύη** 18/9/ 17

Ο Τανινάτος Ο Τανινάτος άρχοντας,καμάρι; Το βιολί του. Μουρλός από την κούνια του,έλεγε η καλή του. Σε πανηγύρια και γιορτές,έπαιζε το απτάλικο κι ο έρωτας φτερούγιζε,σε φως καθάριο άλικο. Ο Τανινάτος έραβε,μπάλωνε παντελόνια, φραγκοραφτάκος,φόραγε πανάκριβη κολώνια. Ο Τανινάτος στο όνομα,λεγόταν Θανασάκης, γαλανομάτης,όμορφος δεν ήταν όμως Σάκης. Καλοφαγάς και μερακλής,η τρέλα του τα ψάρια, ποτέ του δεν χαρτόπαιζε,μήτε έριχνε ζάρια. Ο Τανινάτος,άτυχος σε γάμο καλεσμένος, από μελίσσι άγριο,βρέθηκε τσιμπιμένος. Τιτανινάρτω,(τι ήτανε να΄ρθω) έσκουζε και του’μεινε κουσούρι. Οι μέλισσες του έκαναν,αγνώριστη τη μούρη. Έτσι βγαίνουν τα παρατσούλια
**Εύη**

Στο λιοστάσι Στο χωριό μία κυρία είχε απίστευτη εμπειρία. Πήγε να μαζέψει ελιές δεν είχε λέει άλλες δουλειές. Φόρεσε σπορτέξ και φόρμα,μια φωνή της είπε όρμα. Θέλει κότσια το λιοστάσι,που και που θα κάνεις στάση. Λιόπανα στρώσε καλά,μη χαθεί καμιά ελιά. Μη τη φάει το χωράφι και η δουλειά μας πάει στράφι. Χτύπα-χτύπα τα δεντράκια,ρίχνε ελιές στα καλαθάκια. Τα τσουβάλια να γεμίσουν,γιατί οι βροχές θ’αρχίσουν. Στο λιοτρίβι ο θησαυρός,πριν χαλάσει ο καιρός. Θέλει χέρια η ελιά να φτουρίσει η δουλειά. Θησαυρός είναι το λάδι,φάε λάδι κι έλα βράδυ. Φάε νόστιμες χαμάδες,σπάνιο είδος οι ρημάδες. Ε ρε γλέντι στις ελιές,αι σιχτίρι για δουλειές. Μία σικ πρωτευουσιάνα τι το ήθελε η ρουφιάνα; Ξεπατώθηκε η κυρία,μα έχει πλέον εμπειρία.
**Εύη**