Φωτογραφία - Μίμης Κούρτης
σπαρμένα στου ουρανού της νύχτας,το γαλάζιο λιβάδι,
μολυβένια γενήκαν,απ΄της φλόγας των ονείρων τον καπνό.
Γερμένα τα βλέφαρα στης ομίχλης το βάρος,
καθάριο θωρούν το μυριόλαμπρο όραμα.
Μα η πράξη αλαργεύει απ΄τη σκέψη,
που τ΄αγνάντευε κι έβλεπε μόνο τα ρόδινα.
Τ΄απαλό ονειροπόλημα στης χαράς το βασίλειο,
πλανερή φαντασία,στης αλήθειας το πρόσωπο,φάνηκε.
Πικρά της θεάς τα χείλη,που κοιτάζει ολόισα,
στου καθρέφτη της ψυχής το διάφανο κρύσταλλο.
Και πληγώνει καρδιές που πιστέψαν σε ελπιδοφόρες ανατολές,και σκληρά γελαστήκαν,στης παράκαιρης
δύσης το αντίκρυσμα.
Μα η σπίθα που μένει στων ονείρων τη φλόγα,
διάνεμα αέρα να διαβεί περιμένει.
Τότε η καινούρια αυγή,θα ξυπνήσει των ονείρων τη φλόγα.
και μια νέα αρχή θα γενεί,στης ζωής το δρόμο τον άγνωστο.
Μίμης Κούρτης,Λευκάδα,1 9 8 0.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου