Χαράμι τόσα γράμματα και του θεού τα πράματα;
Ρε μη με κογιονάρεις, τα πέντε να! Θα πάρεις.
Μαγκιόρος και γιαβάσης, ασίκης που να σκάσεις.
Έλεος κατρακύλα και τη ζημιά λες νίλα;
Φλασιά, βλήμα, σκαλώνω, φρικάρω και τα χώνω.
Ξέφυγα και σαλτάρισα , τη γλώσσα τη μαγάρισα.
Κουφαίνομαι, κρανιώνομαι, λαπάς γαμώ, καρφώνομαι.
Ρόμπα και μπίλιες γίνομαι, έρωτα παραδίνομαι.
Με νιώθεις; Νταουλιάζομαι. Έφαγες «χι» ; Σε νοιάζομαι.
Γατόνι και γαμάτος και ο έρωτας φευγάτος;
Την άκουσα, την είδα, την χάνω, γιοκ ελπίδα.
Δεν λέει, δεν μασάω, το γράμμα δεν το πάω.
Κουλάρισε και μη τσιμπάς, καλά σου λέω πως το πας.
Με γράφει, μου τη σπάει, όλα πουτάνα, πάει.
Το άτομο έλεος γκάου, τα έπαιξα ουάου.
Τραβάω μεγάλο λούκι, αρχίζω το τσιμπούκι.
Ρε συ μου τη βιδώνει, πολύ με ξενερώνει.
Μπαρμπούτσαλα η αργκό, χορεύουμε ταγκό;
Ντρίμι, στόκος, τα πήρες;
Φόρτωσα φέρε μπύρες.
Χελόου φρικιό γαμάτο, εβίβα και άσπρο πάτο.
Ματσό και βαβουζέλα, φλασιά γκέλμπουρντα, έλα.
Μπορόλας κρεβατάκιας, ζούδι, σινεμαδάκιας.
Την κάνω ο φυτούκλας, ο γητευτής της μπούκλας.
Ζόγγολο δεν μασάω κόλλαρέ με πονάω.
Λοστρέ και μουγκαφόν, πρόκας, ρούχλας το ον.
Ρε συ ούτε με σφαίρες, ξιδάκιας, παράκμας, ντέλο.
Μένω και στην απ’έξω, γουστάρω κι έτσι θέλω.
Κάποτε είχα μπούκα, τώρα πια δεν μασάω.
Ανπαίκταμπλ αφασία, κάγκελο και σε πάω.
Οκ τα ‘χω παίξει, τα πήρα στο κρανίο.
Μελέτη στην αργκό; Ξανά-μανά θρανίο.
Η αργκό κάπως πηγαίνει, στα καλιαρντά δεν βγαίνει.
Χορχόρα όλες οι λέξεις.
Aν σε κοντροσολάρω δεν ξέρω θα τ’αντέξεις;
**Εύη** 18/1/18
θερμά ευχαριστώ...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή